Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Γ΄

στιγμήν, ήτις ήθελεν είναι ευνοϊκή διά να επιτύχω τω όντι την χάριν, την οποίαν ο Αυτοκράτωρ ηυδόκησεν να μοι υποσχεθή εν Παρισίοις. Τουτέστιν να μοι παραχωρήση έν εξάμηνον διά να έλθω εις Κέρκυραν και να χαρώ εις τους κόλπους της οικογενείας. Καθώς ουδεμία ετέρα επιθυμία δεν είναι τόσον ισχυρώς εντυπωμένη εν τη καρδιά μου, υμείς δύνασθε να είσθε βέβαιος ότι δεν θα παραμελήσω την πρώτην ευνοϊκήν ευκαιρίαν διά να κάμω χρήσιν της επιστολής, την οποίαν υμείς μοι αποστείλατε.

Ανυπομονώ πάντοτε να γνωρίσω την πορείαν των υποθέσεων των Νήσων ημών. Ο Στρατηγός Αρμοστής, περί του οποίου εγένετο λόγος εις τας εφημερίδας, χαίρει καλής φήμης. Ελπίζω όθεν, ότι ούτος δεν θα βραδύνη να απόδειξη εις τας Νήσους, πάντα τα πλεονεκτήματα, άτινα εξησφαλίσθησαν δι’ αυτάς και εκ του περιεχομένου της συμφωνίας και εκ της άνευ ορίων εμπιστοσύνης, ην οφείλομεν να έχωμεν προς την δικαιοσύνην της Βρεταννικής κυβερνήσεως. Αφού ωμίλησα διά τα γενικά πράγματα θα ειπώ δύο λέξεις και διά τα προσωπικά μου. Η υγεία μου είναι καλή. Το ταξίδιον με ωφέλησε τα μάλα. Το ψύχος έτι περισσότερον. Είμεθα εισέτι περικυκλωμένοι υπό χιόνων. Διπλά παράθυρα. Και θερμάστρα εις τους 10 βαθμούς θερμότητος. Ούτως διαβιώμεν εν τη χώρα αυτή. Και βεβαίως δεν διαβιώμεν κακώς. Ο άνθρωπος φαίνεται ότι έχει γεννηθή δι’ όλα τα κλίματα και δι’ όλα τα γεωγραφικά πλάτη. Ο Αυτοκράτωρ συνεχίζει πάντοτε τας προς εμέ ευμενείας. Το μόνον δε, όπερ είναι μακράν του τρόπου ζωής μου είναι η υποχρέωσις να παρευρίσκωμαι συχνά εις τα γεύματα και εις τας εορτάς της Αυλής. Μεγίστη είναι η τιμή και η αυτοκρατορική ευμένεια ήτις μοι παρέχει τοσαύτην εύνοιαν. Όμως μεγίστη ωσαύτως είναι στενοχώρια δι’ εκείνον, όστις δεν έχει συνηθίσει εις τοιούτον τρόπον ζωής. Εν τούτοις πρέπει να απολαμβάνωμεν αυτών, καθ’ όσον και οι άλλοι απολαμβάνουν. Εις τας υπηρεσιακάς μου σχέσεις δεν έχω παρά μόνον λόγους ικανοποιήσεως διά τας πολλάς φροντίδας και τιμάς, τας οποίας καθείς εκ των της Αυλής ευδοκεί να μοι παρέχη εν εκάστη ευκαιρία. Υπολογιζομένων ούτως των πάντων δεν δύναμαι παρά να είμαι ικανοποιημένος και να ευχαριστώ νυχθημερόν την Θείαν Πρόνοιαν διά την εύνοιαν, την οποίαν αύτη μοι παραχωρεί. Εκείνο, όπερ υπολείπεται να επιθυμώ είναι το να γνωρίζω συχνότερον, κατά το δυνατόν, τας εκ της οικογενείας ειδήσεις και εκείνας περί της υγείας υμών, την οποίαν συνιστώ να διατηρήτε. Ο Ιππότης Τομάρας, όστις έφθασεν προ ημερών, μοι ωμίλησεν πολύ διά τας ημέρας, τας οποίας διήλθατε εν Κωνσταντινουπόλει, και επιφορτίζει εμέ όπως υπενθυμίσω αυτόν υμίν και τω Ιππότη κυρίω / Λευκόκοιλω, προς τον οποίον παρακαλώ υμάς, όπως υποβάλητε ομοίως και τα δικά μου σεβάσματα.

Ηύρον εδώ εισέτι πολλούς συμπατριώτας εν δυστυχία. Ο Συριώτης ο γέρων. Ο Σομαροκώφ και η οικογένεια αυτού, ήτις ευρίσκεται εν Οδησσώ. Η σύζυγος Στενιώτου τινός, ονομαζομένου Σαμαρά, ήτις ήλθεν εδώ, αναζητούσα

την θυγατέρα αυτής, υπανδρευθείσαν μετά τινος Ρώσου αξιωματικού. Η θυγάτηρ του Μιχαήλ Ρίκη, αδελφή του Χριστοφόρου, υπανδρευθείσα μεθ’ ετέρου αξιωματικού, όστις κατέστη πτωχός, ων άνευ υπηρεσίας και τόσοι άλλοι. Έπραξα και θα πράξω δι’ έκαστον ό,τι δύναμαι. Όμως δεν δύναμαι όσον θα ήθελα καθ’ όσον τα οικονομικά μου δεν είναι ανεξάντλητα και καθ’ όσον δεν συμφέρει πάντοτε να ενοχλώ τον Αυτοκράτορα. Εφρόντισα ώστε να αναχωρήση διά την Οδησσόν η γραία Ελισάβετ Σαμαρά μετά της θυγατρός αυτής. Εκείνη μοι είπεν ότι ο σύζυγος αυτής είναι εις θέσιν να πληρώση και ως εκ τούτου εκτός του δώρου, το οποίον της έκαμα, της πληρωμής ενός οχήματος διά να αναχωρήση, και άλλων τινών μικρών βοηθημάτων, της εδάνεισα χίλια ρούβλια έναντι χρεωστικών διά τας οποίας αυτή παρέσχεν εγγύησιν και μίαν απόδειξιν, γενομένην νομίμως εις το όνομα του κυρίου Βλασσοπούλου, ίνα ταύτα εξοφληθώσιν εν Κερκύρα. Αποστέλλω υμίν τας επιστολάς αυτάς. Όταν δε τα χρήματα αυτά κατορθωθή να εισπραχθώσιν, παρακαλώ υμάς όπως διαφυλάξητε αυτά εις λογαριασμόν μου. Θα λάβω το θάρρος να υποδείξω εν καιρώ την χρήσιν, διά την οποίαν προορίζω αυτά. Τελειώνω την παρούσαν επιστολήν μη διαθέτων τον χρόνον, διά να την αναγνώσω εκ δευτέρου και γράφων αυτήν εν μέσω χιλίων διακοπών.

Σκέπτομαι όπως επωφεληθώ μιας ευκαιρίας διά την Κωνσταντινούπολιν επί τω σκοπώ όπως αποστείλω υμίν το πορτραίτον του Αυτοκράτορος, το οποίον φιλοτεχνείται εισέτι και επί τη αυτή ευκαιρία θα κάμω τας φιλοφρονήσεις προς τον Τάσσην Κουαρτάνον, τας οποίας επιθυμεί ο Βιάρος και εκείνας τας οποίας υμείς μοι έχητε υποδείξει διά τον παπά Κασιμάτην.

Ασπάζομαι απείρους φοράς τας χείρας της σεβαστής μητρός. Εναγκαλίζομαι τους αδελφούς και αδελφάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς. Επικαλούμαι την ευλογίαν υμών.

Είπατε εις την Στέλλαν ότι έλαβα την επιστολήν αυτής. Και ότι αι ιδικαί μου επιστολαί, αι αποσταλείσαι εκ Βιέννης απαντούν εις το περιέχομενον αυτής. Θα σας γράψω διά της οδού της Κωνσταντινουπόλεως.

Ο υιός Ιωάννης

Γράφω προς τον Αυγουστίνον.

121

No 042

S(anto) Pietroburgo, li 6/18 Aprile 1816

È Giovedì Santo. Ritorno dalla chiesa ove ho adempiuto ai doveri di cristiano. Bendo grazie all’ Altissimo di avermi accordato il bene di

approssimarmi della Sua Santa Cena. Sia dunque per molli anni, colla benediz(io)ne et salute dei genitori. Colla prosperità della famiglia, coi buoni successi delle cose della Patria nostra. Ho ricevuto le Sue lettere di antica data 16/28 Decembre, n(ume)ro 2. Viaro che appresi con altretanta sorpresa quanto piacere in Italia mi fece avere nuove più recenti. Il Conte Mocenigo fa lo stesso. Ed esse in parte calmano le mie giuste inquietudini sulla salute dell’ Isola a della città nostra. Spero a quest’ ora libera et l’ una e l’ altra di tutto ulteriore pericolo. Ed il Santo glorioso nostro protettore, non le abbandonerà certamente. Parliamo di Viaro. Mi scrive esso che una lettera di Benackj lo a determinato a intraprendere subitamente il suo viaggio. Non ho mai detto a Benackj nulla su di ciò. E mi è difficile di sapere percchè Benackj a scritto ciò che mai è stato da me autorizato di scrivere. Si deve esistere qualche equivoco che egli è impossibile di decifrare in tanta distanza. Le ragioni per le quali mi sembrava anticipata od almeno precipitata una tale risoluzione, sono: economia, riguardi, e desiderio mio di ottenere di fatto il semestre che mi fu promesso l’ anno passato. Economia. Il viaggio di Viaro mi costerà almeno in tutto, venuta in Russia, e suo ritorno almeno mille zecchini. Per spenderli bisogna averli. Ed avendoli, n(on) potrebbero essere stati impiegati più utilmente? Si dava esso la pena di venire sin qui per restarci tutto al più quindi giorni. E fare delle migliaja di verste per cosi poca cosa?... Riguardi. Si dirà qui che io voglio all’ immitaz(io)ne di quanti sono favoriti dalle grazie sovrane, farne partecipare ai miei. Diranno i nostri attuali protettori che questo viaggio n(on) è senza oggetto politico. Lo diranno a torto. Poicchè il fatto proverà il contrario. Ma le cose dette lascianno sempre una impressione. Anco p(er) questo og(g)etto n(on) valeva la pena di fare un tanto viaggio. Mio Semestre. Vedendo quest’ φ. 1v anno qui un / mio fratello, sarà più difficile ottener la grazia di andare io stesso a vedere la famiglia. Queste e n(on) altre erano le ragioni per le quali avevo proposto a Viaro, ed a Naranzi che mi scrissero sin d1 mese di Settembre di voler fare la passegiata di Russia, che mia opinione constantissima era che se ne restasse cadauno ove si attrova... Detto questo a discarico della mia coscienza. Scrissi al fratello, e gli scrivo oggi pure che sarà il ben venuto. Gli spedisco i passaporti, ed una lettera di cambio, ed abandono al suo giudizio, ed alla sua saviezza di decidersi come meglio vorrà. Mi sarà sommamente grato di vederlo qui, e di ripassare assieme molti affari di famiglia. Poicchè di essi sembra preoccupato. Ma crede lui, che avrò ne meno il tempo d j trattenermi lungamente con lui, quando sarà qui? Appena potrò vederlo alla punta di giorno alcuni instanti. A pranzo quando posso

pranzar solo. La serra tardi, quando potrò prima di ritirarmi... Le mie occupazioni sono cosi delicate e difficili. L’applicazione che esigono cosi continua, che appen(n)a mi resta di tempo pel riposo fisico, et per dare qualche cura agli affari bencchè piccioli della mia casa, e domestici.

In tutte le maniere, lo ripetterò ancora, mi sarà infinita(meu)te grato di abbraciare il f(rate)llo. E di rendere a lui, ed alla famiglia cosi utile, che mi sarà possibile, il sacrifizio suo di personna e fatica, ed il mio pecuniario. Ci sarà questione di un matrimonio di famiglia. E lo desidero. Gli diedi di già qualche nozione. Ed esso a Venezia potrà occuparsene. Sarà per lui stesso, o per Agostino che le mie predilezioni propendono. Il Cielo benedica questi voti.

Abbracio f(rate)llj e sorelle, e nipoti. Imploro la benedi (zio)ne dei genitori. Scrivo a Benackj di n(on) rinunziare al proponimento di farle avere le carte che ho spedito da Parigi, e che la peste a ritenuto nelle coste della Puglia.

Il figlio Giovanni

Αρ. 042

Αγία Πετρούπολις, 6/18 Απριλίου 1816

Είναι Μεγάλη Πέμπτη. Επιστρέφω εκ της εκκλησίας όπου εξετέλεσα τα καθήκοντα του χριστιανού. Αποδίδω χάριτας εις τον Ύψιστον, όστις μοι παρέσχεν την χάριν να πλησιάσω προς το Άγιον Αυτού Δείπνον. Ας επαναλαμβάνεται τούτο επί πολλά έτη μετά της ευλογίας και της υγείας των γονέων. Μετά της ευτυχίας της οικογενείας, μετά των καλών επιτυχιών των πραγμάτων της Πατρίδος ημών. Έλαβον την, υπό παλαιάν ημερομηνίαν 16/28 Δεκεμβρίου και υπ’ αριθ. 2, επιστολήν υμών. Ο Βιάρος όστις, ως μετά τοσαύτης εκπλήξεως επληροφορήθην, ευρίσκεται εν Ιταλία, μοι απέστειλεν πλέον προσφάτους ειδήσεις. Ο Κόμης Μοτσενίγος πράττει το αυτό. Και καθησυχάσθησαν μερικώς αι ιδικαί μου δίκαιαι ανησυχίαι περί της υγείας της Νήσου και της πόλεως ημών. Ελπίζω κατ’ αυτήν την ώραν και την μίαν και την άλλην απελευθερωθείσας υπό παντός περαιτέρω κινδύνου. Και ο Προστάτης ημών, ο δοξασμένος άγιος δεν θα εγκαταλείψη αυτάς βεβαίως. Ας ομιλήσωμεν περί του Βιάρου. Μου γράφει ούτος ότι μία επιστολή του Μπενάκη τον παρώρμησε να επιχείρηση αμέσως το ταξίδιον του. Ουδέποτε είπον εις τον Μπενάκην ουδέν περί τούτου. Είναι δε δι’ εμέ δύσκολον να γνωρίζω διατί ο Μπενάκης έγραψεν τούτο, όπερ ουδέποτε εξουσιοδοτήθη υπ’ εμού να

γράψη. Μου φαίνεται ότι υπάρχει κάποια παρεξήγησις την οποίαν είναι αδύνατον να διευκρινίσω, ευρισκόμενος τόσον μακράν. Οι λόγοι, δι’ ους μοι εφαίνετο πρόωρος ή τουλάχιστον εσπευσμένη παρομοία απόφασις είναι: οικονομία, υπόληψις και επιθυμία όπως επιτύχω τω όντι την εξαμηνιαίαν άδειαν, ήτις μοι είχεν υποσχεθή κατά το παρελθόν έτος. Οικονομία. Το ταξίδιον του Βιάρου θα μου κοστίση εν συνόλω, έλευσις αυτού εις Ρωσίαν και επιστροφή αυτού, τουλάχιστον χίλια τζεκίνια. Διά να τα εξοδεύσω οφείλω να διαθέτω αυτά. Διαθέτων δε αυτά δεν ήθελον χρησιμοποιήση αυτά επωφελέστερον; Θα υποστή ούτος την ταλαιπωρίαν να έλθη εδώ διά να παραμείνη το ανώτερον δέκα πέντε ημέρας. Και να διατρέξη χιλιάδας βερστίων διά τόσον μικρόν πράγμα... Υπόληψις. Θα λεχθή εδώ ότι εγώ θέλω εις μίμησιν εκείνων, οίτινες ευνοούνται διά της ευνοίας του ηγεμόνος, να συμμετάσχουν αυτής και οι συγγενείς μου. Θα ειπώσιν οι νυν προστάτες ημών, ότι το ταξίδιον τούτο δεν είναι άνευ πολιτικού αντικειμένου, θα ειπώσιν τούτο αδίκως, καθ’ όσον τα γεγονότα θα αποδείξουν το αντίθετον. Όμως τα λεχθέντα πράγματα αφήνουν πάντοτε μίαν εντύπωσιν. Και δι’ αυτόν ομοίως τον λόγον δεν ήξιζεν τον κόπον να κάμη ένα τόσον μακρύ ταξίδιον. Η εξαμηνιαία φ. 1v άδεια. Όταν θα ιδώσιν ενταύθα / τον αδελφόν κατά το παρόν έτος θα είναι δύσκολον να επιτύχω την χάριν να έλθω εγώ ο ίδιος διά να ιδώ την οικογένειαν. Αυτοί και όχι άλλοι ήσαν οι λόγοι, διά τους οποίους προέτεινα εις τον Βιάρον και εις τον Ναράντζην, οίτινες μοι έγραψαν από του μηνός Σεπτεμβρίου, ότι ήθελον να κάμωσιν τον περίπατον της Ρωσίας, ότι σταθερωτάτη πεποίθησίς μου ήτο όπως παραμείνη έκαστος όπου ηυρίσκετο... Λεχθέντος τούτου προς ανακούφισιν της συνειδήσεώς μου, έγραψα προς τον αδελφόν και του γράφω ωσαύτως και σήμερον ότι είναι ευπρόσδεκτος. Αποστέλλω προς αυτόν τα διαβατήρια και μίαν συναλλαγματικήν και εγκαταλείπω εις την κρίσιν του και εις την φρόνησίν του να αποφασίση όπως καλυτέρα θελήση. Θα μοι είναι τα μάλα ευχάριστον να τον ιδώ εδώ και να εξετάσωμεν από κοινού πολλάς οικογενειακάς υποθέσεις. Καθ’ όσον περί τούτων φαίνεται ανήσυχος. Όμως πιστεύει εκείνος, ότι θα έχω τον χρόνον να διαλεχθώ επί μακράν μετ’ αυτού όταν θα φθάση εδώ; Μόλις θα δύναμαι να τον συναντώ επί μερικάς στιγμάς κατά τα ξημερώματα. Κατά το γεύμα όταν θα δύναμαι να γευματίζω μόνος. Την εσπέραν αργά, όταν θα δύναμαι, πριν να αποσυρθώ... Αι ασχολίαι μου είναι τόσον λεπταί και δύσκολοι. Η επιμέλεια, την οποίαν απαιτώσιν, τόσον συνεχής, ώστε μόλις μοι υπολείπεται ο χρόνος διά την φυσικήν ανάπαυσιν και διά να φροντίσω κατά τινα τρόπον τας υποθέσεις, αν και μικράς, της οικίας μου και των υπηρετών.

Καθ’ οιονδήποτε τρόπον, θα το επαναλάβω πάλιν, θα μου είναι τα μάλα ευχάριστον να εναγκαλιστώ τον αδελφόν. Και να καταστήσω εις αυτόν και εις την οικογένειαν, όσον μου είναι δυνατόν επωφελή, την θυσίαν αυτού την

προσωπικήν και τον κόπον του και την ιδικήν μου χρηματικήν. Θα συζητήσωμεν δι’ ένα γάμον εις την οικογένειαν. Επιθυμώ δε τούτο. Έκαμα ήδη νύξιν τινά προς αυτόν. Ούτος δε, δύναται εν Βενετία να ενασχοληθή περί τούτου. Θα είναι δι’ αυτόν η διά τον Αυγουστίνον, προς τους οποίους αποκλείουν αι προτιμήσεις μου. Ο Θεός ας ευλογήση τας επιθυμίας αυτάς.

Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς και ανεψιούς. Επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων. Γράφω προς τον Μπενάκην όπως μη παραιτηθή της προθέσεως ώστε να λάβητε τα έγγραφα, τα οποία εκ Παρισίων απέστειλα, και τα οποία η πανώλης εκράτησεν εις τας ακτάς της Απουλίας.

Ο υιός Ιωάννης

122

S(anto) Pietroburgo, 7/19 Aprile 1816

Le ho scritto jeri col numero ο 4 2. Arriverà quella lettera per la via di Trieste. La presente la indirizzo a Viaro. Scrivo al f(rate)llo, come le dissi con l’ altra mia, il ben venuto, e metto a sua disposizione i mezzi necessarj per continuare il suo viaggio, se esso vorrà decidersi ad intraprenderlo. Troverà tutte le facilità, quelle però che sono compatibili. Tutte rinuite, n(on) gli renderanno non di meno il viaggio agradevole... La storia è molto lunga. E bencchè manchi il freddo. La polvere e le lunghe stazioni sono inconodi compagni di viaggio p(er) chi n(on) ne ha l’ abitudine. Auguro le buone feste alla famiglia. Jeri ho fatto le mie devozioni. E sia colla bencdiz(io)ne et, la salute dei genitori p(er) molti anni. Non Le parlo delle cose nostre, poicchè aspetto n(on) senza impacienza le nuove che ci veranno dal luogo, cioè dalle nostre Isole. Non negligerò la presentaz(io)no della lettera. Ma come le dissi aspetto un momento opportuno. La mia salute è ottima. La rende migliore tutta la benevolenza augusta di cui continua degnarmi l’ Imperatore.

Baccio le mani ai genitori, ed abbraccio tutti quanti.

Il figlio Giovanni

φ.1v / Oggi 29 Maggio ho ricevuto la presente inchiusa in altra a me diretta. Fra quattro giorni lascio Viena, e spero di non portar meco che debole

resto dell’ incomodo sofferto, che il viaggio di Svizzera affatto senza dubbio.

Baccio le mani a Lei, ed alla si(gno)ra madre.

Mille saluti, e rispetti ec. ec. ec.

Il f(igli)o Viaro

Αγία Πετρούπολις, 7/19 Απριλίου 1816

Σας έγραψα εχθές την υπ’ αριθ. 042 επιστολήν. Αφιχθήσεται εκείνη η επιστολή διά της οδού της Τεργέστης. Την παρούσαν διευθύνω προς τον Βιάρον. Γράφω προς τον αδελφόν, ως είπον υμίν και δι’ άλλης επιστολής μου, το καλώς ορίσατε, και θέτω εις την διάθεσίν του τα απαραίτητα μέσα διά να συνέχιση το ταξίδιόν του, αν αποφασίση να επιχειρήση τούτο, θα εύρη πάσας τας διευκολύνσεις, εκείνας βεβαίως, αίτινες είναι εφικταί. Πάσαι ομού δεν θα καταστήσωσιν ουχ ήττον το ταξίδιον ευχάριστον εις αυτόν... Η ιστορία είναι πολύ μακρά, μολονότι δεν υπάρχει το ψύχος. Η σκόνη και αι μακραί στάσεις είναι ενοχλητικοί σύντροφοι εις το ταξίδιον εκείνου, όστις δεν έχει την συνήθειαν. Εύχομαι καλάς εορτάς εις την οικογένειαν. Εχθές εξετέλεσα τα θρησκευτικά μου καθήκοντα. Ας επαναλαμβάνεται τούτο επί πολλά έτη μετά της ευλογίας και της υγείας των γονέων. Δεν ομιλώ περί των ημετέρων υποθέσεων καθ’ όσον αναμένω, ουχί άνευ αγωνίας, τας ειδήσεις, αίτινες αφιχθήσονται εκ του τόπου, τουτέστιν εκ των Νήσων μας. Δεν θα παραμελήσω την παρουσίασιν της επιστολής. Καθώς όμως σας είπον, αναμένω την κατάλληλον στιγμήν. Η υγεία μου είναι εξαίρετος. Καθιστά αυτήν καλυτέραν πάσα η Αυτοκρατορική εύνοια, δι’ ης εξακολουθεί να ευδοκή εμέ ο Αυτοκράτωρ.

Ασπάζομαι τας χείρας των γονέων και εναγκαλίζομαι άπαντας.

Ο υιός Ιωάννης

φ.1v / Σήμερον, 29 Μαΐου, έλαβον την παρούσαν, εσώκλειστον εις ετέραν προς εμέ διευθυνομένην. Εντός τεσσάρων ημερών αφήνω την Βιέννην και ελπίζω όπως μη μεταφέρω μετ’ εμού παρά μικρόν μόνον μέρος των ταλαιπωριών, τας οποίας υπέφερον και τας οποίας άνευ αμφιβολίας προυξένησεν το ταξίδιον της Ελβετίας.

Ασπάζομαι τας χείρας υμών και της σεβαστής μητρός.

Απείρους χαιρετισμούς και σεβάσματα κτλ., κτλ., κτλ.

Ο υιός Βιάρος

123

No 044

S(anto) P(ietroburgo), 4/16 Giugno 1816

Le ho scritto jeri per la via di Trieste. Oggi p(er) quella di Napoli. Ho ricevuto tutte le Sue quelle comprese p(er) Constantinopoli, e sino al n(ume)ro 17. Mi è grato sapere da Lei della salute di tutti, e dell’amiglioramento della pestilenza. Viaro mi scrisse da Vienna. Doveva partire verso la mota o la fine del mese passato. Lo aspetto d’ora in ora. Con lui dirò di molte cose. Esso di ritorno Le dirà a Lei. Non resterà qui che un mese circa, il di più lo meterebbe fuori della possibilità di essere di ritorno per l’ autun(n)o del corrente anno. Sarei ben contento di tenergli compagnia. Dubito che tanta grazia mi possa essere fatta. Non di mono tentaremo. Se n(on) p(er) quest’ anno avrò speranza più solida pel venturo.

Non entro qui nei dettagli dati colla lettera di jeri p(er) Trieste. Ella La riceverà quasi contemporaneamente.

Abbracio f(rate)llj e sorelle, e cognati, e nipoti. Imploro la benedizione dei genitori, e quella del sacromonaco nostro.

Il figlio Giovanni

I miei ossequj al Cav(alier) Lefcockilo.

Αρ. 044

Αγία Πετρούπολις, 4/16 Ιουνίου 1816

Σας έγραψα εχθές διά της οδού της Τεργέστης. Σήμερον δι’ εκείνης της Νεαπόλεως. Έλαβον πάσας τας επιστολάς υμών, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων διά της Κωνσταντινουπόλεως, και έως του αριθμού 17. Είναι ευχάριστον δι’ εμέ να μανθάνω περί υμών, περί της υγείας πάντων και περί της βελτιώσεως της εκ της πανώλους καταστάσεως. Ο Βιάρος μου έγραψε από την Βιέννην. Ώφειλεν να αναχωρήση προς τα μέσα ή τα τέλη του παρελθόντος μηνός. Αναμένω αυτόν από ώρας εις ώραν. Μετ’ αυτού θα ομιλήσω περί πολλών πραγμάτων. Ούτος μετά την επιστροφήν του θα ειπή ταύτα εις υμάς. Δεν θα παραμείνη εδώ παρά ένα μήνα περίπου καθ’ όσον μεγαλυτέρα παραμονή θα έθετεν αυτόν μακράν της δυνατότητος να έχη επιστρέψει κατά το φθινόπωρον του τρέχοντος έτους. Θα ευχαριστηθώ πολύ να του κρατήσω συντροφίαν. Αμφιβάλλω εάν είναι δυνατόν να μοι παραχωρηθή τοσαύτη χάρις. Ουχ ήττον θα προσπα-

θήσωμεν. Αν όχι διά το παρόν έτος θα έχω πλέον βασίμους ελπίδας διά το προσεχές.

Δεν υπεισέρχομαι εδώ εις λεπτομερείας, δοθείσας διά της επιστολής της χθες της διά της Τεργέστης. Υμείς θα λάβητε αυτάς σχεδόν ταυτοχρόνως.

Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς. Επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων και εκείνην του ιερομονάχου ημών.

Ο υιός Ιωάννης

Τα σεβάσματά μου προς τον Ιππότην Λευκόκοιλον.

124

S(aint ) Petersburg, le 23 June/5 Juillet 1816

La presente Le sarà rimessa dal s(igno)r Colonello Michaud ajutante di S.M. I(mperiale), il quale passa per Corfù, per far vedere a sua moglie i di lei genitori. È figlia di Giorgio Quartano. La prego di fare tutte le attenzioni a questa ottima personna, e mio antico compagno di arme di S(anta) Maura. Lo ho molto conosciuto all’ armata. Ho sempre professato per lui amicizia e stima. Desidera esso di essere utile al padre di sua moglie. Vorebbe vederlo impiegato. Ella mi obligarebbe infini(tamen)te, se ella potesse favorirle in questa occasione ad interessare p(er) lui il s(ignor) Commissario Estraordinario adoperando se fosse necessario pure le mie sollecitudini le più instanti.

Baccio le mani ai genitori.

Il figlio Giovanni

Αγία Πετρούπολις, 23 Ιουνίου / 5 Ιουλίου 1816

Η παρούσα αποσταλήσεται υμίν διά του Συνταγματάρχου Michaud, υπασπιστού της Α.Μ. του Αυτοκράτορος, όστις έρχεται εις την Κέρκυραν διά να ιδή η σύζυγός του, τους γονείς αυτής. Είναι θυγάτηρ του Γεωργίου Κουαρτάνου. Παρακαλώ υμάς, όπως περιποιηθήτε δεόντως την εξαιρετικήν αυτήν προσωπικότητα. και ιδικόν μου σύντροφον εν όπλοις εις την Λευκάδα. Εγνώρισα

καλώς αυτόν εις την στρατιάν. Ωμολόγησα πάντοτε προς αυτόν φιλίαν και εκτίμησιν. Επιθυμεί ούτος να είναι επωφελής διά τον πατέρα της συζύγου του. Θα ήθελε να ιδή αυτόν εν τη υπηρεσία. Υμείς θα με υποχρεώνατε απείρως εάν ήθελεν είσθε εις θέσιν να βοηθήσητε εις την περίπτωσιν αυτήν και να συντελέσητε ώστε να ενδιαφερθή υπέρ αυτού ο κύριος έκτακτος Επίτροπος, επικαλούμενος, εάν ήθελεν είναι αναγκαίον, ωσαύτως και το ιδικόν μου ζωηρότατον ενδιαφέρον.

Ασπάζομαι τας χείρας των γονέων.

Ο υιός Ιωάννης

125

No 045

S(anto) Pietroburgo, 24 Giugno/6 Luglio 1816

Viaro è qui. Arrivato bene. Contento lui. lo più ancora. Il dottore Masarovich gli fece ottima compagnia. Avrà pure un compagno pel suo viaggio di ritorno. L’Imperatore è stato informato del suo arrivo. Degnò aggradire l’ annunzio con bontà somma. Gli accorderà una udienza. Lo accoglierà come Le può desiderare. Le cose fin qui dettemi da Viaro mi pajono di facile accomodamento. Ci contribuerò di tutto cuore, nulla potendo farmi più di piacere, quanto rendere pienamente adempiuti i voti dei genitori. Lo spero in tutto, e p(er) tutto.

Viaro Le scrive più a lungo. Mi limito a questi cenni. Ricevi tutte le Sue lettere da Constantinopoli, e ne ebbi somma soddisfazione.

Baccio le mani ai genitori. Abbraccio tutti i f(rate)llj e sorelle. Imploro sempre la benediz(io)ne dello sacromonaco nostro.

Il figlio Giovanni

Scrivo di cose patrie ad Agostino p(er) darliene il gusto. Esso le rendrà conto della mia lettera.

Αρ. 045

Αγία Πετρούπολις, 24 Ιουνίου / 6 Ιουλίου 1816

Ο Βιάρος είναι εδώ. Έφθασε καλά. Ευχαριστημένος εκείνος. Εγώ έτι

περισσότερον. Ο Δόκτωρ Μαζάροβιτς του εκράτησεν αρίστην συντροφίαν. Θα έχη ωσαύτως και διά την επιστροφήν του ένα σύντροφον διά το ταξίδιον του. Ο Αυτοκράτωρ επληροφορήθη περί της αφίξεως αυτού. Ηυδόκησεν να δεχθή την αγγελίαν μετά μεγίστης καλωσύνης. Θα παραχωρήση εις αυτόν μίαν ακρόασιν. Θα τον υποδεχθή όπως υμείς δύνασθε να επιθυμήτε. Αι υποθέσεις, αι μέχρι τούδε λεχθείσαι υπό του Βιάρου μου φαίνονται ευκόλου ρυθμίσεως. Θα συμβάλω προς τούτο εξ όλης της καρδίας καθ’ όσον ουδέν δύναται να μοι προσδώση μεγαλυτέραν ευχαρίστησιν, όσον του να εκτελέσω πλήρως τας ευχάς των γονέων. Ελπίζω τούτο καθ’ όλα και δι’ όλα.

Ο Βιάρος σας γράφει εκτενέστερον. Περιορίζομαι εις τας σημειώσεις αυτάς. Έλαβε όλας τας επιστολάς υμών διά της Κωνσταντινουπόλεως και ησθάνθη μεγίστην ικανοποίησιν.

Ασπάζομαι τας χείρας των γονέων. Εναγκαλίζομαι όλους τους αδελφούς και αδελφάς. Επικαλούμαι πάντοτε την ευλογίαν του ιερομονάχου ημών.

Ο υιός Ιωάννης

Γράφω περί των πατρίων υποθέσεων εις τον Αυγουστίνον ευχαριστών αυτόν. Ούτος θα ενημερώση υμάς περί της επιστολής μου.

126

No 046

S(anto) Pietroburgo, li 28 Giugno/9 Luglio 1816

Viaro Le scrive. Aggiungo poche parole. Il tempo fugendo con rapidità grandissima dinnanzi a me. Viaro è stato accolto con bontà dall’ Imperatore e dalla famiglia Imperiale. Biceve delle testimonianze dal Sovrano. Fu admesso1 alla Sua tavola ed a quella dell’ Imperatrice madre. L’ Imperatore gli da una tabachiera colla sua ciffra... A Lei Sua Maestà risponde con una lettera di cui accompagno la copia per anticiparle la consolazione che essa Le occasionerà. Sia lodato il Cielo. E la benedizione dei genitori sia sempre meco... Viaro partirà in ottima salute fra due o tre giorni. Vlassopulo nominato Console Russo a Patrasso, lo accompagnerà in Italia, e più lungi se Viaro lo desidera. Malgrado il piacere di trovarmi col f(rate)llo, n(on) ho potuto nè posso accordargli

1. συχνή χρήση αντί ammettere.

che pochissimi instanti in cadaun giorno. Lo veggo al caffè della matina, all’ ora di pranzo, ed un momento la serra prima di ritirarmi.

Baccio le mani alla s(ignor)a madre, ed ai zij et zie. Abbraccio f(rate)llj e sorelle.

Il figlio Giovanni

Le scriverò in dettagliò delle cose nostre domestiche con Viaro. Esso aggiungerà di viva voce il di più. Posso dirle, intanto, che tutto sarà regolato s(econ)do i Suoi desiderj.

Αρ. 046

Αγία Πετρούπολις, 28 Ιουνίου / 9 Ιουλίου 1818

Ο Βιάρος σας γράφει. Προσθέτω ολίγας λέξεις καθ’ όσον ο χρόνος παρέρχεται μετά μεγίστης ταχύτητος. Ο Βιάρος εγένετο δεκτός μετ’ ευμενείας υπό του Αυτοκράτορος και της Αυτοκρατορικής οικογενείας. Έλαβεν μαρτυρίας περί τούτου παρά τω Αυτοκράτορι. Εγένετο δεκτός εις την Τράπεζαν Αυτού και εις εκείνην της Αυτοκράτειρας Μητρός. Ο Αυτοκράτωρ δωρίζει εις αυτόν μίαν ταμβακέραν μετά της υπογραφής του... Προς υμάς η Αυτού Μεγαλειότης δίδει απάντησιν διά μιας επιστολής, ης εγώ αποστέλλω αντίγραφον διά να επιταχύνω την παραμυθίαν, την οποίαν αύτη θα προξενήση εις υμάς. Ας είναι δοξασμένος ο Θεός. Και η ευλογία των γονέων ας είναι πάντοτε μετ’ εμού. Ο Βιάρος θα αναχωρήση εν αρίστη υγεία εντός δύο ή τριών ημερών. Ο Βλασσόπουλος διορισθείς Ρώσος Πρόξενος εις τας Πάτρας θα συνοδεύση αυτόν μέχρι της Ιταλίας και έτι μακρύτερον εάν ο Βιάρος επιθυμήση τούτο. Παρά την ευχαρίστησιν του να ευρίσκωμαι μετά του αδελφού δεν ηδυνήθην ουδέ δύναμαι να παραχωρώ εις αυτόν εν εκάστη ήμερα παρά ολίγας στιγμάς. Βλέπω αυτόν κατά τον καφέ της πρωΐας, κατά την ώραν του γεύματος και μίαν στιγμήν κατά την εσπέραν πριν κατακλιθώ.

Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός και των θείων. Εναγκαλίζομαι αδελφούς και αδελφάς.

Ο υιός Ιωάννης

Θα σας γράψω εν λεπτομερεία περί των οικογενειακών ημών υποθέσεων διά του Βιάρου. Ούτος διά ζώσης φωνής θα προσθέση τα επί πλέον. Δύναμαι να σας ειπώ, εν τω μεταξύ, ότι τα πάντα θα διευθετηθώσιν συμφώνως προς τας επιθυμίας υμών.

127

Senza numero

Varsavia, li 6 / 18 Ottobre 1816

Le ho scritto oggi per Venezia. Queste poche righe per la via di Napoli. Ho ricevuto con sommo piacere tutte le Sue lettere, e quelle di Agostino. Le une sino al n(umer)o 31, le altre sino alla data di Giugno. Godo della salute fisica. La morale verrà, e sarà ottima poicchè la Providenza ci protege. Le di Lei lettere hanno fatto, e faranno sempre la più grata mia occupazione. Ed il pensiero col cuore non abandonna giammai nè gli ogetti dei quali parlano, nè le affezioni che ne risultano. Il sovegno que ella desidera arriverà un ora prima ... poicchè un’ora prima può convenirle. Non sarà maggiore dell’ ordinario che di qualche centinajo di zecchini. Ella può dunque contare per l’ anno nuovo, di potrà disponere di 500 o 600 zecchini di Ollanda. Non mancherò. Sono di parola.

Saluto tutti quanti. Viaro deve essere in viaggio, se p(er) terra a Napoli, et se per mare presso il patrio focolare. Desidero salute, e buon coraggio... La mia è buona. I viaggi la favoriscono. Parto questa notte o dimani di buon ora, p(er) essere a S(anto) Pietroburgo il 15 del corrente al più tardi. Baccio le mani a tutti quanti ed imploro la benedizione dei genitori, et dello sacromonaco nostro.

Il figlio Giovanni

Non scrivo ad Agostino non avendo il tempo. Lo prego p(er) altro di scrivermi sempre. E come lo fece sin qui.

Polillà è arrivato in buona salute in Svizzera. o di sue nuove, e sono, buone buonissime. Sono di fresca data.

Άνευ αριθμού

Βαρσοβία, 6/18 Οκτωβρίου 1816

Σας έγραψα σήμερον διά της Βενετίας. Αι ολίγαι αυταί γραμμαί αποστέλλονται διά της Νεαπόλεως. Έλαβον μετά μεγίστης ευχαριστήσεως πάσας τας επιστολάς υμών, ως και εκείνας του Βιάρου. Αι πρώται εξικνούνται μέχρι του αριθμού 31, αι άλλαι μέχρις ημερομηνίας Ιουνίου. Xαίρω φυσικής υγείας. Η ηθική θα έλθη και θα είναι εξαίρετος καθ’ όσον η Θεία Πρόνοια προστατεύει ημάς. Αι

επιστολαί ημών απετέλεσαν και θα αποτελούν την πλέον ευχάριστον ενασχόλησίν μου. Και η διά της καρδίας σκέψις δεν εγκαταλείπει ουδέποτε τα αντικείμενα περί των οποίων ομιλούμεν, ούτε τα εκ τούτων προερχόμενα συναισθήματα. Η χρηματική βοήθεια, την οποίαν επιθυμείτε θα φθάση το συντομώτερον... καθ’ όσον η έγκαιρος άφιξις αυτής δύναται να ωφελήση υμάς. Δεν θα είναι μεγαλυτέρα της συνήθους παρά μόνον κατά εκατό τζεκίνια. Υμείς όθεν, δύνασθε να υπολογίσητε ότι κατά το νέον έτος θα δυνηθήτε να διαθέσητε 500 ή 600 τζεκίνια της Ολλανδίας. Δεν θα παραλείψω. Κρατώ τον λόγον μου.

Χαιρετώ άπαντας. Ο Βιάρος οφείλει να ταξιδεύη και θα ευρίσκεται, εάν μεν διά ξηράς ταξιδεύη, εις Νεάπολιν, εάν δε διά θαλάσσης, πλησίον της πατρικής εστίας. Επιθυμώ υγείαν και καλήν δύναμιν... Η ιδική μου είναι καλή. Τα ταξίδια ωφελούν αυτήν. Αναχωρώ την νύκταν αυτήν ή αύριον την πρωΐαν διά να είμαι εις την Αγίαν Πετρούπολιν την 15ην του τρέχοντος το αργότερον. Ασπάζομαι τας χείρας απάντων και επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων ως και εκείνην του ιερομονάχου ημών.

Ο υιός Ιωάννης

Δεν γράφω προς τον Αυγουστίνον μη διαθέτων χρόνον. Παρακαλώ όμως αυτόν να μοι γράφη πάντοτε. Όπως έπραττεν μέχρι τούδε.

Ο Πολυλάς έφθασεν εν καλή υγεία εις την Ελβετίαν. Έλαβα ειδήσεις αυτού και είναι καλαί, πολύ καλαί. Είναι προσφάτου Ημερομηνίας.

128

Senza numero

Varsavia, le 6/18 Ottobre 1816

La presente la dirigo per Venezia. Trovando là Viaro, servirà per esso pure. Altrimenti Naranzi ne prendra connoscenza, e la farà arrivare in buon porto... Ho ricevuto a Mosca durante il viaggio, in questa Capitale tutte le Sue lettere e quelle di Agostino fino alla data di Giugno S.V. n(ume)ro 31. Ho tutto letto ed a tutto ho riflettato ... Altri anno degnato di meco riflettere. E vi sarà salute e buon fine, poicchè la Previdenza ci soride colle sue grazie. Quanto alle cose ecconomiche spedirò al mio arrivo a S(anto) Pietroburgo gli ordini necessarj affincchè il sovegno arrivi in di Lei potere un ora prima. Non oltrepasserà la somma di 5 a 6 cento zecchini di Ollanda. Di più n(on) potendo come Lo ho scrit-

to con Viaro, e dopo la mia separazione da esso. La mia salute è buona. I viaggi mi convengono. L’ inverno non è per anco arrivato. Parto dimani di buon ora per Pietroburgo, S.M. I(mperiale) essendo di già partito avanti jeri di notte. Baccio le mani a tutti, e mi raccomando all’ amicizia ed alla memoria degli amici. Imploro la benedizione dei genitori et del sacromonaco.

Il figlio Giovanni

Ricevo lettere da Pollila dalla Svizzera che sono consolanti. Sono tanto io contento di lui, come i professori lo sono della sua applicazione. Le ultime date sono del mese di Settembre N.S. Sia questa notizia a consolazione della sorella e di Spiro che abbracio cordialmente.

Άνευ αριθμού

Βαρσοβία, 6/18 Οκτωβρίου 1816

Την παρούσαν διευθύνω μέσω της Βενετίας. Απαντώσα εκεί τον Βιάρον, θα χρησιμεύση και δι’ αυτόν ωσαύτως. Αλλως θα λάβη γνώσιν ο Ναράντζης και θα επιμεληθή ώστε να φθάση αισίως... Έλαβον εν Μόσχα κατά την διάρκειαν του ταξιδίου τούτου προς την πρωτεύουσαν αυτήν, πάσας τας επιστολάς υμών, ως και εκείνας του Αυγουστίνου μέχρι της ημερομηνίας Ιουνίου, παλαιού ημερολογίου, και του αριθμού 31. Ανέγνωσα τα πάντα και εσκέφθην περί πάντων... Έτεροι κατεδέχθησαν να σκεφθώσιν περί εμού. Θα υπάρξη δε υγεία και αίσιον τέλος, καθ’ όσον η Θεία Πρόνοια χαμογελά εις ημάς διά της ευνοίας αυτής. Όσον αφορά εις τας οικονομικάς υποθέσεις θα αποστείλω ευθύς μετά την άφιξίν μου εις την Αγίαν Πετρούπολιν τας αναγκαίας εντολάς, ίνα η χρηματική αρωγή αφιχθήσεται υμίν το συντομώτερον. Δεν θα υπερβή το ποσόν των 500 ή 600 τζεκινίων της Ολλανδίας. Περισσότερα δεν δύναμαι, ως σας έγραψα διά του Βιάρου και μετά τον αποχωρισμόν εξ αυτού. Η υγεία μου είναι καλή. Τα ταξίδια με ωφελούν. Ο χειμών δεν ενέσκηψεν εισέτι. Αναχωρώ ενωρίς αύριον, διά την Πετρούπολιν, του Αυτοκράτορος ήδη αναχωρήσαντος εχθές την νύκτα. Ασπάζομαι τας χείρας όλων και συσταίνω εαυτόν εις την ανάμνησιν και εις την φιλίαν των φίλων. Επικαλούμαι την ευλογίαν των γονέων και του ιερομονάχου.

Ο υιός Ιωάννης

Λαμβάνω επιστολάς του Πολυλά από την Ελβετίαν, αι οποίαι είναι παρήγοροι. Είμαι τόσον ευχαριστημένος εξ αυτού, όσον και οι καθηγηταί διά

την επιμέλειάν του. Αι τελευταίαι είναι ημερομηνίας του μηνός Σεπτεμβρίου κατά το νέον ημερολόγιον. Η είδησις αυτή ας είναι προς παρηγορίαν της αδελφής και του Σπύρου, ους εγκαρδίως εναγκαλίζομαι.

129

No 048

S(anto) P(ietroburgo), 9/21 Novembre 1816

Le ho scritto da Varsavia senza numero, appena avendo allora avuto il tempo di dire quattro parole alla, sfugita. Sono qui di ritorno in ottima salute e continuando sempre nelle stesse occupazioni, e collo stesso vantaggio, di vedere l’ opera mia onorata del gradimento del Sovrano. So Viaro arrivato bene a Trieste. Ignoro la strada che esso scielse; se quella di terra sarà ora a Napoli. Se quella di mare potrà essere in seno alla famiglia, ciò che gli desidero vivamente. Spedisco a Naranzi la presente. Esso dirigerà quella per Viaro secondo la direzione che esso a preso pel viaggio suo. Le ho scritto da Varsavia e Le confermo ora, che pel nuovo anno Le farò avere il desiderato soccorso di dennaro... Sarà il frutto di una tabachiera giojellata Britanica che ho rispedito a Londra affincchè sia venduta. Attendo le cambiali, e Le farò passare p(er) Lei per quella via che meno potrà costare.

Quanto ad altri nostri interessi. Mi pare che ogni dubbio sarà presto dissipato, e che tutto verrà in sesto come occorre. Almeno lo spero. Poicchè cosi mi si fece sperare da chi può promettere, e tenere alle sue promesse. Le spedirò con altra mia la copia del Diploma di cittadinanza che il Cantone di Ginevra, e quello di Vaud mi hanno spedito. Gli altri Cantoni della Svizzera credo che abbino l’ intenzione di darmi una simile testimonianza della loro riconnoscenza.

φ.1v / Quantunque nuova questa maniera di ricompensare il travaglio di un estero ministro, essa è gratissima al Sovrano, e mi fui estremamente gradevole, nel mio particolare. Sono il solo fra gli esteri ministri che hanno servito l’ estero in Svizzera, al quale siasi dato una ricompensa, e quella di cui sono onorato. Essa è del tutto morale. Nessuno interesse venale nè d’ altra specie volgare potendone diminuire il prezzo agli occhi miei, nè aumentarlo a quelli degli uomini che altrimenti pensano intorno a si fatte cose.

Sono soddisfato delle nuove che ricevo dalla Svizzera quanto al Nane Polillà. Partirà per Ginevra, ove farà assai regola(men)te un

corso di giurispundenza, e di diritto publico. Vedremo cosa puotrassi fare di lui l’ anno venturo. Ma penso, che dopo un giro in Italia potrebbe ritornarsene in seno alla sua famiglia. Almeno questo è il mio desiderio.

Le prego di passare questi cenni alla Stella, et allo Spiro. Abbraccio i f(rate)llj et sorelle, e cognati, e nipoti. Mi raccomando alle benedizioni dei genitori, e dello sacromonaco Simeone

Il figlio Giovanni

Vengo di ricevere i di Lei numeri 35 et 37 e mi sono grato di sapere tutti in salute.

Αρ. 048

Αγία Πετρούπολις, 9/21 Νοεμβρίου 1816

Σας έγραψα εκ Βαρσοβίας επιστολήν άνευ αριθμού, διότι μόλις είχον τότε τον χρόνον να ειπώ ολίγας λέξεις λαθραίως. Επέστρεψα εδώ εν αρίστη υγεία και συνεχίζω πάντοτε τας ιδίας ενασχολήσεις και μετά των ιδίων πλεονεκτημάτων να βλέπω το έργον μου τιμώμενον διά της ευαρεσκείας του Ηγεμόνος. Γνωρίζω ότι ο Βιάρος αφίχθη αισίως εις την Τεργέστην. Αγνοώ την οδόν, την οποίαν ούτος επέλεξεν εάν εκείνην της ξηράς θα ευρίσκηται νυν εις την Νεάπολιν. Εάν εκείνην της θαλάσσης δύναται να ευρίσκηται εις τας αγκάλας της οικογενείας, πράγμα, το οποίον διακαώς επιθυμώ. Αποστέλλω προς τον Ναράντζην την παρούσαν. Ούτος θα διευθύνη εκείνην προς τον Βιάρον, συμφώνως προς την κατεύθυνσιν την οποίαν ούτος έλαβεν διά το ταξίδιόν του. Σας έγραψα εκ Βαρσοβίας και επικυρώνω νυν, ότι διά το νέον έτος θα σας αποστείλω το χρηματικόν βοήθημα, το οποίον υμείς επιθυμείτε... Θα είναι ο καρπός μιας ταμβακέρας Αγγλικής, στολισμένης δι’ αδαμάντων, την οποίαν απέστειλα πάλιν εις το Λονδίνον διά να πωληθή. Αναμένω τας συναλλαγματικάς και θα τας αποστείλω υμίν δι’ εκείνης της οδού, ήτις δύναται το ολιγώτερον να κοστίση.

Όσον αφορά εις τα άλλα ημέτερα συμφέροντα... Μου φαίνεται ότι κάθε αμφιβολία συντόμως θα διαλυθή και τα πάντα θα διευθετηθώσιν αρμοδίως. Τουλάχιστον ελπίζω τούτο. Καθ’ όσον ούτως έκαμεν εμέ να ελπίζω, εκείνος. όστις δύναται να υπόσχηται και να τηρή τας υποσχέσεις αυτού. Θα αποστείλω υμίν δι’ ετέρας επιστολής μου αντίγραφον του διπλώματος πολιτογραφήσεώς μου του καντονίου της Γενεύης και εκείνον του Vaud, τα οποία μοι απέστειλαν. Τα άλλα καντόνια της Ελβετίας, πιστεύω ότι έχουν την πρόθεσιν να μοι παράσχουν μίαν ομοίαν μαρτυρίαν της ευγνωμοσύνης αυτών.

φ. 1v / Καίπερ είναι νέος ο τρόπος ούτος αναγνωρίσεως της εργασίας ενός ξένου υπουργού, αυτός είναι τα μάλα αρεστός εις τον Ηγεμόνα, και απείρως ευχάριστος και δι’ εμέ. Είμαι ο μόνος μεταξύ των ξένων υπουργών, οίτινες υπηρέτησαν εν τω εξωτερικώ, εν τη Ελβετία, προς τον οποίον παρεσχέθη μία αναγνώρισις και είναι εκείνη, δι’ ης εγώ ετιμήθην. Αύτη είναι ηθική κατά πάντα. Ουδέν αργυρώνητον συμφέρον ουδ’ έτερον χυδαίον είδος δύναται να ελαττώση την αξίαν εις τους οφθαλμούς μου ούτε να αυξήση αυτήν παρ’ εκείνοις, οίτινες διαφόρως σκέπτονται περί τοιούτων πραγμάτων.

Είμαι ικανοποιημένος διά τας ειδήσεις, τας οποίας λαμβάνω εκ της Ελβετίας, όσον αφορά; εις τον Νάνε Πολυλά. Θα αναχωρήση διά την Γενεύην, ένθα θα παρακολουθήση λίαν κανονικώς μίαν σειράν νομικών μαθημάτων και δημοσίου δικαίου. Θα ειδώμεν τί θα δυνηθώμεν να πράξωμεν δι’ αυτόν κατά το προσεχές έτος. Όμως σκέπτομαι ότι μετά μίαν περιοδείαν της Ιταλίας θα δύναται να επιστρέψη εις τας αγκάλας της οικογενείας αυτού. Τουλάχιστον αυτή είναι η επιθυμία μου.

Παρακαλώ υμάς, όπως μεταφέρητε τας σκέψεις αυτάς εις την Στέλλαν και τον Σπύρον.

Εναγκαλίζομαι τους αδελφούς και τας αδελφάς και ανδραδέλφους και ανεψιούς. Συσταίνω εαυτόν εις την ευλογίαν των γονέων και του ιερομονάχου Συμεώνος.

Ο υιός Ιωάννης

Έλαβον τας επιστολάς υμών, υπ’ αριθ. 35 και 37 και είμαι ευχαριστημένος να μανθάνω άπαντας εν υγεία.

130

No 049

S(anto) P(ietroburgo), 23 Decembre 1816/4 Gennajo 1817

Desidero a Lei, alla famiglia, ed alle cose patrie un anno felice. Qui commincierà per noi sotto auspicj fecondissimi. Cioè pace, abbondanza, salute dell’ Imperatore, e della famiglia Imperiale.

La presente troverà Viaro in casa. Le sue lettere di Firenze, Roma e Napoli me lo annunciano. Ricevute quelle che ella mi scrisse sotto i num(e)ri 041, 042, 043.

Sento con piacere le buone nuove. Le spero sempre eguali per la salute, e migliori per le cose publiche. Ed a tanta speranza sono pienamente autorizzato.

La lettera che Le scrisse l’ Imperatore può, e deve essere publicata Lo dissi a Viaro. Ma sarebbe soltanto convenevole di farlo quando ella l’ avrà ricevuta. La migliore maniera è di mandarla in copia, e ben tradotta in Italiano a Trieste, ed in originale a Francfort Sur le Mein. Naranzi potrà incaricarsene con successo. Quanto a dennaro. Lo aspetto di giorno in giorno da Londra, ove ho dovuto far vendere l’ultima tabachiera in diamanti che era a mia disposizione. Viaro mi scrisse sul modo di far arrivare la somma indicata. Seguirò le sue direzioni.

Non mi dilungo, osservandomi di farlo fra pochi giorni con un corriere, il quale partirà pel Italia. La presente Le arriverà per Venezia.

Tutti i miei saluti a tutti quanti. Non negligerò le raccomandazioni. Baccio lo mani alla s(ignora) madre ed a Lei, et imploro la di loro bencdiz(io)ne.

Il figlio Giovanni

Αρ. 049

Αγία Πετρούπολις, 23 Δεκεμβρίου 1816 / 4 Ιανουαρίου 1817

Εύχομαι προς υμάς, προς την οικογένειαν και διά τας πατρίους υποθέσεις έν έτος ευτυχές. Εδώ θα αρχίση δι’ ημάς υπό ευνοϊκωτάτους οιωνούς: τουτέστιν ειρήνην, αφθονίαν, υγείαν του Αυτοκράτορος και της Αυτοκρατορικής οικογενείας.

Η παρούσα θα εύρη τον Βιάρον εις την οικίαν. Αι επιστολαί αυτού εκ Φλωρεντίας, Ρώμης και Νεαπόλεως μοι αναγγέλλουν τούτο. Ελήφθησαν εκείναι, τας οποίας υμείς μοι γράψατε υπ’ αριθμ. 041, 042, 043.

Μανθάνω μετ’ ευχαριστήσεως τας καλάς ειδήσεις. Ελπίζω αυτάς όμοιας διά την υγείαν και καλυτέρας διά τα δημόσια πράγματα. Και διά μίαν τοιαύτην ελπίδα είμαι πλήρως εξουσιοδοτημένος.

Η επιστολή, την οποίαν σας έγραψεν ο Αυτοκράτωρ δύναται και πρέπει να δημοσιευθή. Είπον τούτο εις τον Βιάρον. Όμως θα ήτο πρέπον να κάμητε τούτο μόνον όταν υμείς θα λάβητε αυτήν. Ο καλύτερος τρόπος είναι να αποστείλητε αυτήν εν αντιγράφω και ορθώς μεταφρασμένην εις την Ιταλικήν, εις την Τεργέστην και εν πρωτοτύπω εις την Φραγκφούρτην επί του Μάϊν. Ο Ναράντζης δύναται να αναλάβη τούτο μετ’ επιτυχίας. Σχετικώς προς τα χρήματα. Αναμένω αυτά από ημέρας εις ημέραν εκ Λονδίνου, ένθα υπεχρεώθην να πωλήσω την τελευταίαν αδαμαντοκόλλητον ταμβακέραν, την οποίαν διέθετον. Ο Βιάρος μοι γράφει τον τρόπον, δι’ ου θα φθάση το καθορισθέν ποσόν. Θα ακολουθήσω τας υποδείξεις αυτού.

Δεν επεκτείνομαι, επιφυλασσόμενος να πράξω τούτο εντός ολίγων ημερών δι’ ενός ταχυδρόμου, όστις θα αναχωρήση διά την Ιταλίαν. Η παρούσα αφιχθήσεται υμίν διά της Βενετίας.

Τους χαιρετισμούς μου προς άπαντας. Δεν θα παραμελήσω τας συστάσεις. Ασπάζομαι τας χείρας της σεβαστής μητρός και τας χείρας υμών και επικαλούμαι την ευλογίαν υμών.

Ο υιός Ιωάννης

131

No 050

S(aint) Petersburg, le 1/13 Febrajo 1817

Comme Le ho annunciato per la mia precedente, questa Le porta l’ avviso, che sarà già arrivato a Viaro direttamente da Trieste, che ho passato alla di Lei disposizione la somma di talleri spagnoli 1192. Il s(igno)r Sograffo a ricevuto le cambiali, e Viaro potrà scrivergli, come e quando desidera ella che Le sieno trasmessi a Corfù. Non ho potuto fare di più, avendo dovuto pagare al signor) Stavro di Vienna 400 zecchini (che n(on) pagano ancora tulio il mio debito). E tale fu solamente il risultato della vendita della tabachiera che fu destinata a questo oggetto. Polillà in Svizzera ed a Vienna mi a costato, e costa moltissimo. Oltrepassa la misura. E sarò forse obligato di farlo passare a Venezia. I suoi genitori potranno intratenerlo ancora un anno a Padova. E poi ritirarlo. Avrà sufficiente instruzione, e sarà loro utile.

Desidero che ella continua alle sorelle monache gli interessi delle somme antecedenti, e che d’ ora innanzi la Marietta pure vi sia compressa. Essa non commincierà che un anno dopo l’ arrivo di questo ultimo invio di dennaro. E per questo La prego di rimetterle attualmente 100 talleri, prendendoli dalla somma dei 1192. Le scrivo a tale effetto il biglietto qui occluso. La mia salute è buona. Ma per essere migliore avrà bisogno di qualche cura l’ estate venturo. La vita sedentaria di Pietroburgo vuol essere compensata di tempo in tempo con altretanta vita attiva. Se l’ estate venturo potrò avere una permissione, farò certamente un viaggio. Cosi lungo che sarà possibile. Non lo sarà a mia disposizione, che quando mi condurrà sino alla casa paterna. Che il Cielo lo voglia? Viaro deve essere arrivato. Il di Lei numero 4 4 che ho ricevuto me lo persuade. Sono contento delle lettere avute sugli affari no-