Αρχείον Ιωάννου Καποδίστρια, τ. Α΄

 οργάνωσιν η οποία θα είχεν ως βάσιν και θεμέλιον την ένωσιν. Εντεύθεν οι εμφύλιοι πόλεμοι, εντεύθεν το αποχωριστικόν κίνημα, υποστηριζόμενον διά των όπλων εις τας χείρας, εντεύθεν τα μίση τα εκδηλωθέντα εκ μέρους του Ληξουρίου, εντεύθεν η κυρίευσις της επαρχίας ταύτης, η πραγματοποιηθείσα υπό των δύο άλλων διά της υπερισχυούσης ενόπλου δυνάμεως, εντεύθεν αι επακόλουθοι εισβολαί των ενόπλων συμπατριωτών και αι υπερβολικαί απαιτήσεις χρήματος αι οποίαι συνέβησαν εις την επαρχίαν εκείνην κατά την παρελθούσαν υπό πρυτάνεως διακυβέρνησιν.

Η κυρίευσις αύτη απήτει την καταπίεσιν, την εξουθένωσιν και την απόλυτον διάλυσιν της μερίδος ταύτης, η οποία, ευρίσκουσα υποστήριξίν τινα και ενθάρρυνσιν εις τας ιδίας επαρχίας του Αργοστολίου και της Λιβαθούς, ηδύνατο διά τους φατριαστικούς εκδικητικούς της σκοπούς να ενθαρρύνη και να καταστήση ισχυρότερον τον πληθυσμόν του Ληξουρίου εναντίον τούτων των άλλων. Συνετρίβη, εξουθενώθη, διελύθη υπό της Διοικήσεως η μερίς αύτη, κατόπιν του οποίου η ακατανόητος συμπεριφορά της ισχυράς οικογενείας των Κομήτων Μεταξά, η οποία ήτο η ψυχή και ο πυρήν της, συνετέλεσεν εις εκείνο το οποίον η κοινή γνώμη, το δημόσιον ψήφισμα απεφάσισε διά την απώλειάν της.

Πάσα η τραγική αύτη ιστορία προκύπτει εκ των δεμάτων των εγγράφων των δικαστικών υποθέσεων, τα οποία είναι δυνατόν ευκόλως να ελέγξητε διά της συνοδευούσης καταστάσεως.

Μετά την εκρίζωσιν της αντιτιθεμένης ταύτης φατρίας η Διοίκησις παρέμεινε μόνη, έδρασε αφ’ εαυτής άνευ αντενεργείων και, ιδού, μετεβλήθη η σκηνή εις την νήσον ταύτην και ο πληθυσμός ευρίσκεται διηρημένος εις δύο μόνα κόμματα: εν των νικητών, υπερισχύον και υπερήφανον, αποτελούμενον εκ των πλέον αφωσιωμένων φίλων της Διοικήσεως, ως υπ’ αυτής τρεφομένων, κορεσθέντων διά του δημοσίου και διά του ιδιωτικού χρήματος, το έτερον καταπεπιεσμένον και πλήρες φόβου, επειδή επλήγη και ενικήθη.

φ. 3 / Το πρώτον σήμερον στερείται νου και θάρρους, επειδή ζη εκτός του στοιχείου του και ίσταται ενώπιον της ιστορίας του παρελθόντος και εκείνης ενός μέλλοντος, το οποίον από ουδεμιάς απόψεως δύναται να της παρομοιάζη. Οι τρόποι επικοινωνίας και τα νήματα όλα, διά των οποίων οι ανθρωποι ούτοι ήρχοντο εις επαφήν, διεκόπησαν. Το πνεύμα το οποίον εθεμελίωνε μεταξύ των την ομόνοιαν λόγω ταυτότητος ενδιαφερόντων εσβέσθη, αφού η δημοσία αρχή ως εκ των ληφθέντων μέτρων δεν τους δίδει το δικαίωμα να είναι ηνωμένοι, ένοπλοι, θρασείς, αφού η εθνική οικονομία δεν αμείβει πλέον διά των χρημάτων της την μοιραίαν ταύτην ένοπλον υπεροχήν.

Το δεύτερον εκλήθη σήμερον εις νέαν ζωήν και αρχίζει να ελπίζη· ανανεούται και θα επεθύμει εις τας πρώτας του ταύτας επιδιώξεις της ζωής του να είναι ήδη αρκούντως ισχυρόν, διά να δύναται να επιδεικνύεται και να αντιδρά.. Του λείπουν όμως οι αρχηγοί, οι μαχηταί... Τούτο και εκείνοι

σώμα άνευ κεφαλής, άνευ εγκεφάλου... και τόσον αρκεί, διά να το καταστήσουν αδρανές. Ας αποκλείση ο Θεός να επιστρέψη αύτη η κεφαλή, ούτος ο νούς. Αι αντιδράσεις δεν θα έχουν τέλος και θα εξαναγκάσουν εις δυσάρεστα μέτρα την διοικητικήν εξουσίαν της νήσου ταύτης.

Ολίγοι τινές κάτοικοι, πεπολιτισμένοι ανθρωποι, εκ φόβου μη δυνάμενοι <να επιδοθούν> εις σχέσεις μετά χωρικών και οπαδών, αρχίζουν να αναπνέουν εκ της ελπίδος ενός μελλοντικού συστήματος, το οποίον να μη απαιτή την υποστήριξιν και την εύνοιαν υποτελών, οι οποίοι καθίστανται ενδοξοι και ευτυχείς.

Το άγρυπνον βλέμμα της Διοικήσεως πρέπει να γνωρίζη τα πάντα και να εκτιμά τα πάντα, διά να πραγματοποιηθή εκείνη η δίκαια ισορροπία μεταξύ όλων των τάξεων αι οποίαι συνθέτουν τούτον τον πληθυσμόν, διά του οποίου η αποδοχή και η θεμελιωθείσα σταθεροποίησις εκείνου του συστήματος, οιονδήποτε και αν είναι εκείνο το οποιον θα πρέπει να κυβερνά την χώραν ταύτην, να έχη εύκολον εισαγωγήν και διαρκή παραμονήν.

Αποδέχθητε τα τεκμήρια ταύτα του ζήλου μου διά την δημοσίαν υπηρεσίαν και τας διαβεβαιώσεις της μετ’ αφοσιώσεως εκτιμήσεώς μου και υπολήψεως.

19

Αρχείον Ιονίου Γερουσίας

Κιβώτιον 7, αρ. 47, συνημμένον

Νο 2

Copia di circolare in data delli 28 Settembre 1802 s.v. spedita al Trib. Civ. di P(ri)ma Ins(tan)za in Argostoli;

altra al Criminale di P(ri)ma Ins(tan)za;

altra a quello di Lixuri;

altra alla Camera di Revisione;

altra al Magistrato di Sanità di Argostoli e Lixuri;

altra al Magistrato Economico;

altra al Magistrato ai Viveri;

altra al Collegio di XI; ed

altra al Consiglio di XV Definitivo.

Il Commissario di S.E. il Principe Interino Reggente dell’isola di

Cefalonia deve in esecuzione alle instruzioni ricevute rivolgersi al... per domandare un rapporto in iscritto, diramato in tre parti:

P(ri)mo. Configuraz(io)ne del..... (numero e nomi dei membri che lo compongono); sue attribuzioni, ordinanza delle sue funzioni e ministero.

Secondo. Breve ragguaglio della passata amministraz(io)ne e suo stato attuale in ogni parte, e spezialm(ent)e in quella della sua attività e del corrispond(ent)e suo effetto.

Terzo. Esigenza di ogn’uno e suoi pareri intorno a ciò che nell’ esercizio delle sue funzioni potrebbe occorrergli, onde aver quell’ estesa, quell’ appoggio e quell’ energia che al vero pubb(lic)o servigio è conveniente.

Si prevengono i membri rispettabili del... che non si admetterà la dispensa di nessuno sotto qualunque siasi petesto. Si desidera la più veloce soddisfaz(io)ne alla richiesta che con questa memoria si fa. Si protesta considerazione.

Αντίγραφον της εγκυκλίου υπό ημερομηνίαν 28 Σεπτεμβρίου 1802 π.η., αποσταλείσης εις το Πρωτοδικείον εις Αργοστόλιον· έτερον εις το Πλημμελιοδικείον· έτερον εις εκείνο του Ληξουρίου· έτερον εις το Εφετείον· έτερον εις την Υγειονομικήν Υπηρεσίαν Αργοστολίου και Ληξουρίου· έτερον εις την Οικονομικήν Υπηρεσίαν· έτερον εις την Υπηρεσίαν Τροφίμων· έτερον εις το Συμβούλιον των Ένδεκα· έτερον εις το Τελεσίδικον Συμβούλιον των Δεκαπέντε.

Ο Επίτροπος της Α.Ε. του Πρίγκιπος Προσωρινός Κυβερνήτης της νήσου Κεφαλληνίας οφείλει, εις εκτέλεσιν των ληφθεισών οδηγιών, να αποτανθή προς... διά να ζητήση έκθεσιν γραπτώς, υποδιηρημένην εις τρία μέρη:

Πρώτον: Διαμόρφωσις του... (αριθμός και ονόματα των μελών τα οποία το συνθέτουν) . Αρμοδιότητές του, διάταξις των λειτουργιών του και υπηρεσία.

Δεύτερον: Βραχεία αφήγησις της παρελθούσης διοικητικής δράσεως και παρούσα κατάστασις αυτής από πάσης πλευράς, και ιδιαιτέρως από πλευράς δραστηριότητος και του αντιστοίχου αποτελέσματος της.

Τρίτον: Ανάγκη εκάστου και απόψεις του περί εκείνου το οποίον κατά την άσκησιν των καθηκόντων του θα ηδύνατο να του χρησιμεύση, ώστε να έχη εκείνην την έκτασιν, εκείνο το στήριγμα και εκείνην την ενεργητικότητα η οποία αρμόζει εις την πραγματικήν δημοσίαν υπηρεσίαν.

Ειδοποιούνται τα σεβαστά μέλη του... ότι ουδενός θα γίνη δεκτή η εξαίρεσις υφ’ οιανδήποτε πρόφασιν. Είναι επιθυμητή η ταχυτέρα ικανοποίησις του αιτήματος το οποίον γίνεται διά του παρόντος υπομνήματος. Εκφράζεται υπόληψις.

20

Αρχείον Ιονίου Γερουσίας

Κιβώτιον 7, αρ. 48

(No 7)

Serenissimo Principe,

Mi attrovo in Itaca. Vi sono arrivato colla guarnig(io)ne nel giorno 12 del corrente. Dopo avere p(er) il corso di tre giorni attraversato F isola tutta di Cefalonia <......>1 le più importanti e considerabili pertinenze.

S.E. il Reggente di Itaca ha prevenuto il mio arrivo di alcuni giorni. Ciò à molto agevolato l’acquartieramento dei soldati, quello dell’ Uffiziale e sua famiglia ed ogni altra relativa sistemazione.

Avrei anco oggi progredito il mio viaggio per S. Maura, se l’installazione di questa Reggenza che io ho trovato inoperosa nell’ aspettaz(io)ne del mio arrivo, n(on) mi avesse trattenuto...

Si sta ordinando il Governo di questo paese coll’istituzione di alcune magistrature indispensabili e col rifacimento del pubb. erario. Si è instituito un mag(istra)to economico, per cui io sono stato invitato di estendere il mandato. Questa ondinanza e le relative attribuzioni ottennero 1a approvazione di S.E. il Reggente.

Oggi si travaglia intorno alla riscossione del pubb. malversato erario e con profitto di questa cassa. Siccome poi questa operazione è il risultato delle comandate da V.E. al Reggente di quest’isola, così egli è certo ed io ho assicurato l’E.S. che quanti sono gl’addolorati per l’obbligazione di φ. lv restituire al pubb. il malversato de / naro non oseranno di presentarsi per reclamare e, se mai lo facessero, avranno corrispondenti punizioni.

Ho stabilito lo stato delle spese mensuali per ciò che risguarda la truppa.

Ho assoggettato alla maturità di S.E. il Reggente un progetto intorno allo scuoprimento del defraudato dazio del uva passa e delle altre rubate rendite pubbliche... Egli à avuto la bontà di adottarlo e di prendere tutte le preventive necessarie misure p(er) metterlo in esecuzione.

Io mi onorerò di umiliare all’E.V. queste scritture col mio rapporto intorno all’isola di Itaca che sto attualm(ent)e compilando...

Ho fissato la mia partenza per il giorno 19 del corrente, avuto riguardo alla somma ed alla successiva delle occupazioni che mi furono date dall’ Ecc(ellentissimo) Reggente di quest’isola e che io ho dovuto assumere p(er) agevolare il corso di questi involuti affari economici.

Prevengo intanto l’E.V. che io tengo meco la somma di 8.000 pia-

1. Φθορά δύο λέξεων σημαινουσών «επεσκέφθην», «επεθεώρησα». Πιθανώτατα αντί Cefalonia γρ. «Itaca».

piastre levate dalla Cassa di Cefalonia per consegnarle alla Generale di costà, malgrado le difficoltà fatte per questa comma e malgrado la mia ferma determinazione di levarne 12.00<0>.

Passando da S. Maura io spero di poter accrescere questo primo frutto dell’attuale spedizione.

φ. 2 / Protesto intanto la più di vota venerazione ed il più ; rispettoso ossequio.

Itaca 16 Ottobre 1802

Di V.E.

L’umilis(simo) div. servitore

Il Comm. KAPODISTRIA

φ. 1 / Κάτω: A S.E. il Principe del Settie Repubblica

Άνω διά χειρός του παραλαβόντος: Addì 19 7mbre1 1802 s.v. ricev(uta).

Γαληνότατε Πρίγκηψ,

Ευρίσκομαι εις Ιθάκην. Αφίχθην ενταύθα μετά της φρουράς την 12ην τρέχοντος. Αφού διέτρεξα κατά το διάστημα τριών ημερών όλην την νήσον της Κεφαλληνίας. <επεσκέφθην> τας πλέον σημαντικάς και αξιολόγους περιοχάς.

Η Α.Ε. ο Κυβερνήτης της Ιθάκης προηγήθη της αφίξεώς μου κατά ημέρας τινάς. Τούτο διηυκόλυνε πολύ την εγκατάστασιν εις οικήματα των στρατιωτών, εκείνην την του Αξιωματικού και της οικογενείας του και πάσαν άλλην σχετικήν οργάνωσιν.

Θα είχε προσέτι προχωρήσει η πραγματοποίησις του ταξιδιού μου δι’ Αγίαν Μαύραν, εάν η εγκαθίδρυσις της ενταύθα Κυβερνητικής Αρχής, την οποίαν εγώ εύρον άπρακτον κατά την αναμονήν της αφίξεώς μου, δεν με είχεν εμποδίσει.

Οργανούται η Διοίκησις ταύτης της νήσου διά της συστάσεως απαραιτήτων τινών υπηρεσιών και της αποκαταστάσεως των δημοσίου οικονομικών. Συνεστήθη οικονομική αρχή, διά την οποίαν εγώ εκλήθην να επεκτείνω την εντολήν <λειτουργίας>. Η διάταξις αύτη και αι σχετικαί αρμοδιότητες έτυχον της εγκρίσεως της Α.Ε. του Κυβερνήτου.

Σήμερον καταβάλλονται προσπάθειαι αναφορικώς προς την είσπραξιν των δημοσίων υπεξαιρεθέντων χρημάτων και προς ωφέλειαν του ενταύθα <δημοσίου> ταμείου. Επειδή κατά δεύτερον λόγον η ενέργεια αύτη είναι το

1. Προφανώς εκ παραδρομής, αντί «8bre».

 αποτέλεσμα των διαταχθεισών υπό της Υ.Ε. εις τον Κυβερνήτην της νήσου ταύτης, τοιουτοτρόπως εκείνος είναι βέβαιος και εγώ διεβεβαίωσα την Α.Ε. ότι όσοι είναι οι στενοχωρηθέντες διά τον εξαναγκασμόν να επιστρέψουν. εις φ. 1 το Δημόσιον τα διά καταχρήσεως αφαιρεθέντα χρήματα / δεν θα τολμήσουν να παρουσιασθούν, διά να παραπονεθούν και, εάν κάποτε το πράξουν, θα λάβουν αναλόγους ποινάς.

Καθώρισα την κατάστασιν των μηνιαίων εξόδων δι’ ό,τι αφορά εις το στρατιωτικόν τμήμα.

Υπέβαλον εις την ώριμον κρίσιν της Α.Ε. του Κυβερνήτου σχέδιον περί της ανακαλύψεως του δι’ απάτης κλαπέντος τελωνειακού φόρου της σταφίδος και των άλλων ληστευθέντων δημοσίων εσόδων... Εκείνος έσχε την καλωσύνην να υιοθέτηση το σχέδιον και να λάβη πάντα τα προληπτικά αναγκαία μέτρα, διά να το θέση εις εφαρμογήν.

Θα λάβω την τιμήν να υποβάλω εις την Υ.Ε. τα έγγραφα ταύτα ομού μετά της εκθέσεώς μου περί της νήσου Ιθάκης, την οποίαν τώρα συντάσσω. ..

Προσδιώρισα την αναχώρησίν μου διά την 19ην τρέχοντος, ληφθείσης υπ’ όψιν της υποθέσεως των χρημάτων και της εν συνεχεία απασχολήσεως, αι οποίαι μοι ανετέθησαν υπό του Εκλαμπροτάτου Κυβερνήτου της νήσου ταύτης και τας οποίας εγώ έπρεπε να αναλάβω, διά να διευκολύνω την διεκπεραίωσιν τούτων των περιπλόκων υποθέσεων.

Προαναγγέλλω εν τω μεταξύ εις την Υ.Ε. ότι φέρω μετ’ εμού το ποσόν των 8.000 γροσίων, αναληφθέντων εκ του Ταμείου της Κεφαλληνίας, διά να τα παραδώσω εις το εκεί Κεντρικόν, παρά τας παρουσιασθείσας δυσκολίας διά το ποσόν τούτο και παρά την σταθεράν μου απόφασιν να λάβω εκ τούτων 12.000.

Διερχόμενος εκ της Αγίας Μαύρας ελπίζω να δυνηθώ να αυξήσω τον πρώτον τούτον καρπόν της παρούσης αποστολής, φ. 2 / Διαβεβαιώ εν τω μεταξύ την μετά της μεγαλυτέρας αφοσιώσεως υπόληψιν και τον βαθύτατον σεβασμόν.

Ιθάκη 16 Οκτωβρίου 1802

Της Υ.Ε.

Ο ταπεινότατος λίαν αφωσιωμένος θεράπων

Ο Επίτροπος ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

φ. 1 /Κάτω: Προς την A. Ε. τον Πρίγκιπα της Επτανήσου Πολιτείας.

Άνω: Την 19ην Σεπτεμβρίου (= Οκτωβρίου) 1802 π.η. παραλαβή.

 ΜΕΡΟΣ Γ΄

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΙΣ



ΠΡΟΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Εις το Συνέδριον των Παρισίων, το οποίου έκρινε την τύχην των Ιονίων Νήσων, ο Ιωάν. Καποδίστριας υπεστήριξε με θέρμην την δημιουργίαν ανεξαρτήτου κράτους των Ιονίων Νήσων, κατά το πρότυπον της Επτανήσου Πολιτείας (1800—1807). Πιστεύων δε πάντοτε εις την ανάγκην της παιδείας ως υποδομής της εθνικής ανεξαρτησίας, ηγωνίσθη και τότε να εξασφαλίση ευνοϊκάς προϋποθέσεις διά την ανάπτυξιν της δημοσίας εκπαιδεύσεως εις τας νήσους υπό το προετοιμαζόμενον νέον καθεστώς. Και το πόσον ήτο αναγκαία διά τον λαόν των νήσων η παιδεία, το απεδείκνυε η ανυπαρξία αυτής κατά τους αιώνας της Βενετοκρατίας. Εις το υπόμνημά του της 22ας Νοεμβρίου 1815 προς τον Άγγλον υπουργόν των Εξωτερικών Λόρδον Κάστλερη ο Καποδίστριας έγραφε:

«Η Βενετική Πολιτεία, διώκει τας νήσους διά της διαφθοράς. Οι διοικούντες τα κοινά ανήκον εις την τάξιν των ευγενών, η οποία δεν ήτο η ελάχιστα διεφθαρμένη και η μάλλον ανεπτυγμένη. Η Βενετική Πολιτεία εβασίζετο εις την ισχύν της κυβερνώσης ταύτης τάξεως, υποθάλπουσα τας υπέρ αυτής προλήψεις καθώς και την αντιζηλίαν μεταξύ των άλλων τάξεων. Απονέμουσα προνόμια και κτήματα εις τους ευγενείς, παρείχεν εις αυτούς τα μέσα να εξαγοράζωσι την συνείδησιν του λαού και καθιστώσι συστηματικήν την ανηθικότητα και την διαφθοράν του τόπου. Η βενετική πολιτική εφοβειτο την υπεροχήν του ελληνικού πνεύματος και προσεπάθει να καταβάλη τούτο διά της αμαθείας, διά τούτο ουδέποτε επέτρεψε την σύστασιν δημοσίων σχολείων εν Επτανήσω».

Επίσης ένας άλλος επιφανής Επτανήσιος, ο Μάριος Πιέρρης, συγγραφεύς και Καθηγητής Πανεπιστημίου εις την Ιταλίαν, έγραφε εις την «Αυτοβιογραφίαν» του:

«Ποίαν πρόνοιαν παρείχε η Βενετική κυριαρχία εις την φιλομαθή νεότητα; Ουδέν δημόσιον ίδρυμα παιδείας, ούτε λύκειον, ούτε γυμνάσιον, ούτε σχολείον γραμμάτων δημόσιον ή ιδιωτικόν, ούτε βιβλιοθήκη, ούτε τυπογραφείον. Αι προκηρύξεις των αρχών ετοιχοκολλούντο χειρόγραφοι. Η λατινική γραμματική του Τορέττου και άλλα βιβλία επωλούντο είς τι φαρμακειον. Αμαθείς ιερείς Έλληνες ή Λατίνοι συνίστων μικρά σχολεία προς πορισμόν των αναγκαίων του βίου, αντί ευτελών διδάκτρων, διευθύνοντες ταύτα άνευ συστήματος και άνευ κυβερνητικού ελέγχου. Τουναντίον αι λέσχαι, οι χοροί προσωπιδοφόρων, τα ιππηλάσια και άλλαι σκανδαλώδεις διασκεδάσεις ουδέποτε απέλιπον. Αύτη ήτο η κατάστασις της μητροπόλεως της Βενετικής ανατολής. Ιδού το περιβάλλον το οποίον ανέπτυξε την νεότητά μου».

Βεβαίως η κατάστασις αυτή δεν απετέλει προνόμιον μόνον των

Ιονίων Νήσων. Όλοι οι λαοί της Ευρώπης ετέλουν υπό το σκότος της αμαθείας κατά τους προ της Γαλλικής Επαναστάσεως αιώνας. Δεν συνέφερε εις τα καθεστώτα της εποχής εκείνης η μόρφωσις των λαϊκών μαζών, η οποία θα ωδήγει και εις την πνευματικήν των αφύπνισιν. Συνεπώς δεν συνέφερε και εις την Βενετίαν η οργάνωσις της δημοσίας εκπαιδεύσεως επί κρατικής βάσεως εις τας κτήσεις της. Εάν η Ιστορία καταγραφή ωρισμένας εκδηλώσεις εις τον τομέα αυτόν, αύται οφείλονται εις την ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν, η οποία όμως επνίγετο από την αντίδρασιν του κατεστημένου, όταν διεπιστούτο ότι ήτο δυνατόν η παρεχομένη παιδεία να έχη κοινωνικάς επιπτώσεις. Έτσι η οποιαδήποτε συμβολή των Επτανησίων εις τα γράμματα και τας τέχνας κατά τους αιώνας της υποδουλώσεως εις την Βενετίαν, θα πρέπει να αναζητηθή εκτός των νήσων, μεταξύ του Ελληνισμού της διασπορας.

***

Η κατάληψις των Ιονίων Νήσων από τους Δημοκρατικούς Γάλλους έφερε εις αυτάς, όχι μόνον το πνεύμα της Επαναστάσεως, αλλά και τας κατακτήσεις της. Ολίγας ημέρας μετά την αποβίβασιν των Γαλλικών στρατευμάτων ιδρύθη προσωρινόν Δημαρχείον και συνεστήθησαν οκτώ «κομιτάτα», μεταξύ των οποίων και το της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, εις την οποίαν οι Γάλλοι απέδιδον ιδιαιτέραν βαρύτητα. Η ίδρυσις όμως του κομιτάτου δεν εσήμανε και την οργάνωσιν της δημοσίας εκπαιδεύσεως, δεδομένου ότι όλα έπρεπε να αρχίσουν από το άλφα. Έλειπαν και τα χρήματα, και τα κτίρια, και οι διδάσκαλοι. Εν τω μεταξύ διά της υπογραφής της συνθήκης του Καμποφόρμιο, τα Επτάνησα προσηρτώντο εις την Γαλλίαν. Κατόπιν τούτου ήλλαξε η μορφή της διοικήσεως, τα προσωρινά Δημαρχεία κατηργήθησαν, αντικατασταθέντα υπό κεντρικών διοικήσεων, εκάστη των οποίων περιελάμβανε 12 τμήματα, μεταξύ των οποίων και τμήμα «Δημοσίας και Ιδιωτικής Εκπαιδεύσεως». Το Τμήμα αυτό επροχώρησε ταχέως εις την υλοποίησιν των στόχων του. Διά της δημεύσεως των Μονών και της περιουσίας των εξησφάλισε την οικονομικήν βάσιν διά την εκπαιδευτικήν προσπάθειαν. Συνέστησε σχολείον, εις το οποίον όμως εδιδάσκετο η Γαλλική γλώσσα και εφηρμόζοντο τα γαλλικά εκπαιδευτικά συστήματα. Ίδρυσε δημοσίαν βιβλιοθήκην. Συνέστησε τυπογραφείον, εφωδιασμένο με ελληνικά στοιχεία. Και γενικώς προέβη εις μεταρρυθμίσεις, αι οποίαι έδωσαν την ευκαιρίαν εις τον λαόν των νήσων να αποκτήση συνείδησιν των αρχών της ελευθερίας και της ισότητος, ενώ συγχρόνως ανεγεννάτο το λανθάνον έως τότε εθνικόν αίσθημα. Την αγαθήν επίδρασιν της διελεύσεως των Δημοκρατικών Γάλλων από τας νήσους ομολογεί και ο Καποδίστριας εις το προαναφερθέν υπόμνημά του προς τον Λόρδον Κάστλερη: «Ο λαός, γράφει, συνησθάνθη τα αγαθά διοικήσεως όχι Βενετικής, η δε νεολαία εβασίσθη εις την ελπίδα της ανεξαρτησίας. Αύτη ηκολούθησε νέαν κατεύθυνσιν διά την εκπαίδευσίν της. Το πνεύμα του αιώνος ήλθε εις βοήθειάν της και εν τω μέσω των υπερβολών της επαναστατικής ταύτης εποχής, η Ιταλία

λία και η Γαλλία προσέφερον εις τους νέους των επτά νήσων νέαν δέσμην φώτων και γνώσεων, των οποίων επωφελήθησαν».

* * *

Τους Δημοκρατικούς Γάλλους εις την κατοχήν της Κερκύρας διεδέχθησαν οι Ρώσσοι και οι Τούρκοι την 20 Φεβρουάριου 1799. Ο Ρώσος ναύαρχος Ουζακώφ εγκατέστησε προσωρινόν πολίτευμα, το οποίον ελειτούργει με διακοινώσεις του. Εις μίαν εκ των διακοινώσεων αυτών, χρονολογουμένην εις την 2αν Ιουνίου 1799, γίνεται διά πρώτην φοράν νύξις περί δημοσίας εκπαιδεύσεως. Έγραφε ο Ουζακώφ: «Να συστηθή μία Ακαδημία ή Σχολείον διά τα μικρά παιδία και με τοιούτον τρόπον θέλει προξενηθεί ωφέλεια εις την κοινότητα κατά την επιθυμίαν της». Την πρότασιν αυτήν υιοθέτησε η Γερουσία, χωρίς όμως να υπάρξη συνέχεια. Νέα μνεία περί δημοσίας εκπαιδεύσεως γίνεται εις τον καταστατικόν χάρτην, τον οποίον συνέταξε η «Έντιμος Αντιπροσωπεία» το 1801. Εις το άρθρον 30 ανεγράφετο: «Το αριστοκρατικόν σώμα θέλει συστήσει ένα δημόσιον σχολείον διά φώτισιν των νέων της χώρας, μπόργων και χωρίων, ήγουν τρία τέταρτα από τα μπόργα και χωρία και το έτερον τέταρτον από την χώραν». Η αναταραχή όμως, η οποία επεκράτει εις τας νήσους, απερρόφα όλας τας φροντίδας και την δραστηριότητα της Γερουσίας και δεν άφηνε περιθώρια διά την ίδρυσιν και την οργάνωσιν σχολείων. Τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν μετά την άφιξιν εις τας νήσους του Γεωργίου Μοτσενίγου, ως απεσταλμένου του Αυτοκράτορος της Ρωσίας. Ο Μοτσενίγος αφίχθη εις Κέρκυραν την 16ην Αυγούστου μετά στρατού και στόλου και με την εντολήν να αποκαταστήση την τάξιν εις τας νήσους, πράγμα που επέτυχε εις σύντομον χρονικόν διάστημα. Εν συνεχεία ο πληρεξούσιος ανέλαβε την πολιτικήν αναδιοργάνωσιν των νήσων. Εις το πλαίσιον της αναδιοργανώσεως αυτής εξεδηλώθη έντονον το ενδιαφέρον του και διά την οργάνωσιν της δημοσίας εκπαιδεύσεως. Εις όλας τας ενεργείας του είχε στενόν συνεργάτην και εις πολλά και εμπνευστην τον Ιωάννην Καποδίστριαν.

* * *

Εις το τρίτον μέρος του παρόντος Τόμου δημοσιεύονται τα κείμενα του I. Καποδίστρια τα αναφερόμενα εις την εκπαιδευτικήν αυτού δραστηριότητα ως Επιθεωρητού της Εκπαιδεύσεως και ως Διευθυντού της Δημοσίας Σχολής Τενέδου. Δυστυχώς εκ των σχετικών φακέλλων του Αρχείου της Ιονίου Γερουσίας ελλείπουν σημαντικά έγγραφα, τα οποία εν τούτοις είχον χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς υπό διαφόρων μελετητών και ολίγον προ του 1940 υπό του ιστοριοδίφου Σπυρ. Μ. Θεοτόκη διά την συγγραφήν της μελέτης του «Περί της εκπαιδεύσεως εν Επτανήσω» (1453—1864), η οποία εβραβεύθη εις διαγωνισμόν της Εταιρείας Επτανησιακών Μελετών το 1939 και εδημοσιεύθη το 1956 εις τα «Κερκυραϊκά Χρονικά» (Τόμος Ε΄). Των εγγράφων τούτων, των οποίων σημειούται η έλλειψις εις τους Καταλόγους του Αρχείου της Ιονίου Γερουσίας με τον χαρακτηρισμόν

15

«ελλείπει», δεν κατέστη δυνατή η μεταγραφή και η μετάφρασις. Ως εκ τούτου, όσων εξ αυτών κρίνεται αναγκαία η παράθεσις, η δημοσίευσις γίνεται εκ της ανωτέρω αναφερομένης μελέτης του Σπυρ. Μ. Θεοτόκη, η οποία εχρησίμευσε ως πηγή και εις διαφόρους εργασίας, αναφερομένας εις τον Καποδίστριαν και την Παιδείαν.

Την διπλωματικήν μεταγραφήν και την μετάφρασιν των Καποδιστριακών κειμένων επεμελήθη ο υφηγητής της έδρας της Ιστορίας των Νεωτέρων Χρόνων εις το Πανεπιστήμιον Ιωαννίνων κ. Γεωργ. Πλουμίδης.

1

Την 11 Δεκεμβρίου 1802 ο Ρώσσος πληρεξούσιος Γεώρ. Μοτσενίγος απηύθυνε προς την Γερουσίαν την κατωτέρω διακοίνωσιν. Τόσον η διακοίνωσις αυτή όσον και τα άλλα κείμενα του Μοτσενίγου, που ακολουθούν, εγράφησαν κατά πάσαν πιθανότητα από τον Ιωάν. Καποδίστριαν, στενόν τότε συνεργάτην του Ρώσσου πληρεξουσίου, ο οποίος από την πρώτην στιγμήν είχε εκτιμήσει τας ικανότητας του Καποδίστρια, αίτινες είχον ήδη δοκιμασθή εις την Κεφαλληνίαν. Αυτή άλλωστε είναι και η εκτίμησις των ιστορικών, που ησχολήθησαν με το θέμα. Δι’ αυτόν τον λόγον καταχωρίζονται ως κείμενα του Καποδίστρια.

Προς τον Εξοχώτατον Κύριον Κόμητα Σπυρίδωνα Γεώργιον Θεοτόκην Πρίγκηπα και Πρόεδρον της Γερουσίας

Εις Κέρκυραν

Εξοχώτατε!

Οίον δήποτε θα είναι το νέον Σύνταγμα της πολιτείας των νήσων τούτων είναι αναντίρρητον, ότι προς ευτυχίαν και πρόοδον αυτού πρέπει να διέπη πολίτας εκπαιδευθέντας και εξελθόντας του ζόφου της αμαθείας, ήτις είναι πηγή καταστρεπτικών αρχών πάσης πεπολιτισμένης κοινωνίας.

»Ίνα φθάσωμεν εις αποτέλεσμα τοσούτω πολύτιμον θα ήτο συμφέρον να επιβάλωμεν την δημοσίαν εκπαίδευσιν της νεολαίας, με καλάς σπουδάς και ωφελίμους γνώσεις, εις τρόπον ώστε διά τούτων να εξασφαλισθή η ευημερία της πολιτείας, βασιζομένη επί της ηθικής και των ηθικών γνώσεων.

»Μη βλέπων εις τας νήσους ταύτας ουδέν δημόσιον ίδρυμα εκπαιδεύσεως, ουδέν σχολείον ένθα να διδάσκωνται τα πρώτα στοιχεία επιστημών, σκέπτομαι την πολυέξοδον αντεθνικήν ανάγκην εις ην ευρίσκονται οι οικογενειάρχαι, οίτινες αναγκάζονται να στέλλωσι εις Ιταλίαν τα τέκνα των προς εκπαίδευσιν, η τούτου μη γενομένου να βλέπωσι ταύτα βιούντα εν αργία, ήτις είναι πηγή παντός ελαττώματος.

 »Είμαι πεπεισμένος ότι η διορατικότης της Υμετέρας Εξοχότητος από μακρού χρόνου μετά λύπης θα βλέπη την κακήν κατάστασιν των νήσων τούτων, εις τας οποίας ίσως χάνονται, παραμένοντα αγονα, εξαιρετικά πνεύματα, τα οποία θα ηδύναντο να περιποιήσωσι τιμήν εις την πατρίδα των και τον εαυτόν των.

»Θα έχει σκεφθή η Υμετέρα Εξοχότης, ότι εις Κράτος ελεύθερον είναι επί μάλλον και μάλλον αναγκαία η εκπαίδευσις, εφ’ όσον καλούνται πάντες οι πολίται εις ομαδικήν προσπάθειαν αισθημάτων, ήτις βελτιούται διά της ισορροπίας των γνώσεων και ουχί όταν εγκαταλείπεται εις μόνον τον ενθουσιασμόν και την ορμήν της φύσεως.

»H επιστήμη της πολιτικής είναι ακριβώς, ως γνωστόν εις την Υμετέραν Εξοχότητα, η τέχνη του καλώς διαχειρίζεσθαι και διευθύνειν το Κράτος και είναι καθήκον του κυβερνώντος να πλουτίζη τούτο δι’ αξίων προσώπων εις όλας τας θέσεις, εις τας οποίας πρέπει να κυριαρχώσι η τάξις, η ηθική και η θρησκεία, βάσεις σταθεραί και μόνιμοι της ευτυχίας και της ησυχίας όλων.

»Οτι αι βάσεις αύται είναι ημελημέναι, είναι αναντίρρητον, όπως επίσης είναι φανεραί αι ελλείψεις του κλήρου και ελάχιστα τηρείται υπό των ιερέων ο σεβασμός προς την ηθικήν και την θρησκείαν. Περί τούτου έχομεν ως αποδείξεις τας επιστολάς αυτών τούτων των επισκόπων, οίτινες καταγγέλλουσι την οδυνηράν ταύτην αλήθειαν. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να μη καταπλήσσωσι τα κακά παραδείγματα, αι σκανδαλώδεις ταραχοποιοί συμβουλαί των ιερέων εις βάρος της ολότητος, την οποίαν ώφειλον να νουθετώσι διά τας παρεκτροπάς της; 1

»Οία δήποτε όμως και αν είναι η παρούσα κατάστασις είναι καιρός να σώσωμεν τους λαούς τούτους. Ας τεθή φραγμός, φραγμός ασφαλής, ο ανθρωπισμός ζητεί την επέμβασιν της ανωτάτης εξουσίας, όπως επαγρυπνήση, ενεργήση και σώση τας επερχομένας γενεάς. Ας εκριζωθή πάσα δηλητηριώδης ρίζα, ας απομακρυνθώσι τα κακά παραδείγματα, αι αντιθρησκευτικαί θεωρίαι, η αργία, ήτις είναι μήτηρ πάσης κακίας.

»Aι μέριμναι της κυβερνήσεως, επί ζητήματος τοσούτου ενδιαφέροντος, πάντοτε αποδίδουσι κέρδος, η δε εκτίμησις του κοινού είναι ενδοξος και ασφαλής ανταμοιβή δι’ εκείνον όστις συντελεί μετά δραστηριότητος. Ας οδηγηθώσιν οι νέοι εις την εκμάθησιν των ελευθερίων τεχνών, διά των οποίων θέλουσι προκύψη εις την γην ταύτην άνδρες ικανοί να γνωρίζωσι κατά βάθος το δίκαιον από του αδίκου, τους φυσικούς νόμους και τα μυστήρια της ευεργετικής φύσεως, προς όφελος της ανθρωπότητος, να εξιχνιάσωσι

1. Ενταύθα ο Μοτσενίγος αναφέρεται εις τας ενεργείας του κλήρου υπέρ των επαναστατικών ενεργειών των λαϊκών τάξεων κατά της αριστοκρατίας, αποτέλεσμα των οποίων υπήρξεν η σύστασις της Εντίμου Αντιπροσωπείας.

σωσι μετά φιλοσοφικής αναζητήσεως τα κακά της ψυχής, όπως διορθώσωσι ταύτα. Ειδικώς δε ας ενσταλαχθή εις πάντας η γνώσις των σχέσεων του ανθρώπου προς το Υπέρτατον Ον, εις τρόπον ώστε να κανονίζωνται, συμφώνως προς τα σοφά παραγγέλματα, παρ’ αυτού ενσταλαχθέντα εν τη καρδία, ατομικαί πράξεις συμφώνως προς τα αποκαλυφθέντα υπό της Θρησκείας.

»Μη σας φοβίζει η δυσκολία, ένεκεν ελλείψεως οργανώσεως και εξαντλήσεως του δημοσίου ταμείου. Η Υμετέρα Εξοχότης θα δυνηθή βεβαίως να εξέταση τας προσόδους αι οποίαι είναι δυνατόν να εξευρεθώσι διά τόσον ωφέλιμον ή μάλλον αναγκαιότατον σκοπόν, και τας οποίας θεωρώ περιττόν να αναφέρω. Η πείρα σας και η σωφροσύνη σας θα σας τας υποδείξη. Όθεν σας παρακαλώ θερμώς να στρέψητε την προσοχήν σας επί του σοβαρού τούτου ζητήματος.

»Έχω την τιμήν να ομολογήσω τα αισθήματα της εκτιμήσεώς μου.

»Της Υμετέρας Εξοχότητος ταπεινός θεράπων.

ΚΟΜΗΣ ΜΟΤΣΕΝΙΓΟΣ

2

Η Γερουσία δεν έδωσε πρακτικήν συνέχειαν εις την διακοίνωσιν του Μοτσενίγου της 11.12.1802. Κατόπιν τούτου ο Ρώσσος πληρεξούσιος επανέρχεται επί του θέματος διά νεωτέρας διακοινώσεως της Μαρτίου 1803, υποβάλλων συγχρόνους και σχέδιον οργανώσεως εκπαιδευτικού ιδρύματος:

Ίδρυμα δημοσίας εκπαιδεύσεως είναι απαραίτητον ένεκα της αμαθείας, εις ην ευρίσκονται οι κάτοικοι των επτά νήσων, αι οποίαι περιήλθον εις την κατάστασιν ταύτην υπό της Βενετικής Κυβερνήσεως, ήτις εμίσει ή εφοβείτο τον εκπολιτισμόν των, και την καλλιέργειαν του πνεύματος αυτών1. Είναι απαραίτητον ένεκα της λυπηράς καταστάσεως, εις ην ευρίσκεται, διαφθείρεται, αποκτηνούται η νεολαία, μοναδική ελπίς της Επτανησιακής ελευθερίας. Είναι απαραίτητον ένεκα της ανάγκης εις ην ευρίσκεται η πολιτεία,

1. Ενταύθα παρατηρούμεν, ότι ο κόμης Μοτσενίγος εκφράζεται ως εξεφράσθη ο κόμης I. Α. Καποδίστριας μετά δωδεκαετίαν, εν τω υπομνήματί του προς τον λόρδον Κάστλερη, πράγμα το οποίον απεδόθη εις πολιτικήν σκοπιμότητα.

Ο κόμης Καποδίστριας κατά την εποχήν εκείνην συνηργάζετο μετά του κόμητος Μοτσενίγου, διά τούτο είναι πολύ πιθανόν και αι διακοινώσεις αυτού, ως ήδη εσημειώθη, να είναι έργον του κόμητος Καποδίστρια.

όπως ανευρίσκη μεταξύ των τέκνων της αξίους και τίμιους υπαλλήλους, οίτινες θα εξυπηρετώσιν αυτήν, εις τας διαφόρους υπηρεσίας της διοικήσεως, της στρατιωτικής υπηρεσίας, των εμπορικών σχέσεων.

Το ίδρυμα τούτο ζητείται υπό του λαού, όστις πτωχός, άξεστος και βάρβαρος, δεν αισθάνεται εαυτόν εις κατάστασιν να επιδιώξη εν αναλογία και εν αρμόζοντι μέτρω την απολαβήν των δικαιωμάτων του πολίτου, διότι ητόνισεν ένεκα της εγκαταλείψεώς του υπό των προκατόχων κυβερνήσεων, αλλ’ είναι εις θέσιν να εννοή ότι ένεκα της εγκαταλείψεως ταύτης απολαμβάνει μόνον αμάθειαν, ήτις τον ταπεινώνει και τον υποβιβάζει.

Η άποψις αύτη των πραγμάτων τιθεμένη προ της σημερινής καταστάσεως υπαγορεύει την ταχίστην λήψιν μέτρων προς σύστασιν δημοσίας εκπαιδεύσεως, προς παρηγορίαν και ανακούφισιν του λαού, προς όφελος της πολιτείας, διότι είναι ψευδής η αρχή, ότι τότε μόνον οι λαοί είναι ήσυχοι και ειρηνικοί, όταν ζώσιν εν τη σκοτία και τη αμαθεία.

Όθεν επείγομαι να υποβάλω το σχέδιον επί του οποίου η Κυβέρνησις θα ηδύνατο να φθάση αμέσως εις τον σκοπόν της πραγματοποιήσεως του ιδρύματος τούτου.

Από τινος η κυβέρνησις ακολουθούσα την ώθησίν μου εμελέτησεν, όπως εξεύρη τους αναγκαίους πόρους, χωρίς να θίξη τας τακτικάς προσόδους του Κράτους. Οι πόροι ούτοι συνίστανται εις ανάληψιν των εκκλησιαστικών κτημάτων και κληροδοτημάτων. Συνιστώ την αποπεράτωσιν της μελέτης ταύτης και τον καθορισμόν των προσόδων, διά να δυνηθή η Κυβέρνησις, εν βραχεί διαστήματι, να κανονίση την ετησίαν δαπάνην, την αναγκαιούσαν όπως τροφοδοτήση την δημοσίαν εκπαίδευσιν.

Μετά ταύτα είναι απαραίτητον να συσταθή σχολείον με ανάλογον αριθμόν καθηγητών δι’ εκάστην νήσον. Οι διδάσκαλοι των σχολείων τούτων θα διδάσκωσι κατά πρώτον τας δύο γλώσσας, Ελληνικήν και Λατινικήν, μετά ταύτα δε την Γαλλικήν, καθώς και στοιχεία φιλολογίας και φιλοσοφίας.

Την Ελληνικήν γλώσσαν απαιτούσιν η γη εν η ζώμεν, ο αήρ τον οποίον αναπνέομεν, η τέφρα των προγόνων της πατρίδος ταύτης, η ωφέλεια και η τιμή των απογόνων.

Οι Έλληνες δεν θα είναι καταδικασμένοι, ως σήμερον, να μη γνωρίζωσι εκ της Ελληνικής ει μη το στρεβλωμένον και βάρβαρον ιδίωμα το οποίον χρησιμοποιούσι.

Θα αναθάλλη η γλώσσα των σοφών, προς ην φυσικώς ρέπουσι, διδάσκαλοι ως είναι της Ελληνικής προσωδίας και άλλων καλών στοιχείων, τα οποία το χονδροειδές ιδίωμα δεν κατέστρεψε.

Η Λατινική είναι η γλώσσα της επιστήμης και η Ιταλική χρησιμοποιείται διά τας εμπορικάς σχέσεις.

Απαραίτητος είναι η σπουδή της Γαλλικής, καθ’ όσον είναι η διεθνής γλώσσα.

 Συν τη σπουδή των γλωσσών τούτων απαραίτητος είναι η μελέτη των στοιχείων της φιλολογίας και των επιστημών προς ανάπτυξιν της διανοίας.

Μετά την εξέτασιν του ζητήματος από της απόψεως των γραμμάτων έρχεται η καλλιέργεια των καλών τεχνών και κυρίως του σχεδίου και της ζωγραφικής.

Η εκπαίδευσις πρέπει να είναι υπό την άμεσον επίβλεψιν της κυβερνήσεως και να διευθύνηται υπό ειδικής υπηρεσίας. Μετά την επιτυχίαν του σχολείου τούτου και της εξευρέσεως νέων μέσων θα δύναται να γίνη σκέψις περί συστάσεως κεντρικού σχολείου (μέσης εκπαιδεύσεως), ένθα θα γίνεται τελειοποίησις της εκπαιδεύσεως, εν τε τη επιστήμη, τοις γράμμασι και ταις τέχναις. Τούτο θα κατορθωθή όταν η Κυβέρνησις λάβη μέτρα αυξήσεως των πόρων των προοριζομένων, προς τον σκοπόν τούτον.

Αναμένω τας ωρίμους αποφάσεις της Γερουσίας, αίτινες ήθελον προκύψη εκ της ελευθέρας συζητήσεως, εντός μηνός, και προσφέρω την συνδρομήν μου εις την Γερουσίαν επί του ζητήματος τούτου.

Της Υμετέρας Εξοχότητος ταπεινότατος θεράπων

ΚΟΜΗΣ ΜΟΤΣΕΝΙΓΟΣ

3

Η δευτέρα διακοίνωσις του Μοτσενίγου είχε ως αποτέλεσμα να δραστηριοποιηθή η Γερουσία. Επελήφθη του ζητήματος και η Γενική Διοίκησις διετάχθη να υποβάλη εισηγητικήν έκθεσιν περί της ανάγκης της εκπαιδεύσεως των υπαλλήλων και της εξευρέσεως των αναγκαιούντων πόρων. Η έκθεσις αυτή και το σχετικόν θέσπισμα της Γερουσίας παρατίθενται κατωτέρω, αφ’ ενός μεν διότι αποτελούν τα πρώτα κείμενα της Επτανήσου Πολιτείας, τα οποία αναφέρονται εις την παιδείαν, αφ’ ετέρου δε διότι και αυτά, κατά πάσαν πιθανότητα, προέρχονται από τον Καποδίστριαν, ο οποίος την εποχήν εκείνην κατείχε την θέσιν του Γραμματέως της Επικρατείας.

«Η ελευθερία, το πολυτιμώτερον των δώρων, δεν διατηρείται άνευ συνετής και δικαίας διακυβερνήσεως, ήτις είναι η δυσκολωτέρα των επιστημών.

»Την τέχνην του κυβερνάν γνωρίζει μόνον να εξασκή η πεφωτισμένη λογική της ανθρωπίνης σοφίας, προ της οποίας διαλύεται το σκότος της αμαθείας και εκδιώκονται τα επαναστατικά πάθη.

»Οι πρόγονοι του Έθνους μας, καθώς και όλων των Εθνών, υπήρξαν ορδαί αγρίων αιμοβόρων. Η επιστήμη εδώρησεν ευτυχίαν, δύναμιν, δόξαν και κατέστησεν αυτά θαυμασμόν και τιμήν του ανθρωπίνου γένους. Ημείς οι

επτά νέοι λαοί, έχοντες την παρακαταθήκην του θησαυρού της ελευθερίας, δεν έχομεν ουδαμού σχολείον εις το οποίον να δύνανται να σπουδάσωσι τα μαθήματα εκείνα τα οποία είναι απαραίτητα διά τους μέλλοντας να διοικήσωσι και να είναι οι ρυθμισταί του πηδαλίου του Κράτους. Εις τί ήθελε ωφελήση τα τέκνα μας, τρυφερά και αθώα, να έχωσιν εκ φύσεως προσόντα να ανέλθωσιν εις τους κυβερνητικούς θώκους και να υστερώσι των επικτήτων προσόντων, τα οποία είναι απαραίτητα να καθέξωσι τούτους επαξίως;

»Όσον όμως είναι αναγκαία τα καθιδρύματα, τα προορισμόν έχοντα την εκπαίδευσιν, επί τοσούτω είναι πολυδάπανα, προ πάντων εις μέρη ένθα δεν υπάρχουσι διδάσκαλοι εγχώριοι και, ως εκ τούτου, παρίσταται ανάγκη να μετακληθώσιν έξωθεν. Επειδή όμως η οικονομική αντοχή της πολιτείας δεν δύναται να ανθέξη εις το βάρος τούτο, καθότι όλαι αι πρόσοδοι απορροφώνται από τας πολλαπλάς ανάγκας της πολιτείας, απομένει το αναπόφευκτον μέσον της προσφυγής εις άλλους πόρους, τοιούτοι δε είναι τα εισοδήματα τα ανήκοντα μέχρι τούδε εις εκκλησιαστικά καθιδρύματα.

»Ας παραμείνωσι σεβαστοί οι πόροι, οι προοριζόμενοι εις ενοριακούς ναούς και εις ναούς ιδιωτικού δικαίου, αλλ’ ας φορολογηθώσι ή δημευθώσιν τα μοναστηριακά ή άλλων εκκλησιαστικών ιδρυμάτων εισοδήματα ή μέρος τούτων προοριζόμενα διά την εκπαίδευσιν.

»O καλώς ευνοούμενος σεβασμός προς την θρησκείαν είναι να αναπτυχθώσιν άνδρες ικανοί να φέρωσι το ιερατικόν ένδυμα, χωρίς να βεβηλώσι τούτο, προς δε την κοινωνίαν, να εκπαιδευθώσι πολίται ικανοί να διάγωσι τον δημόσιον βίον εν αρετή, ως υπάλληλοι, ως αρχηγοί οικογενείας, ως κοινωνικοί παράγοντες.

»Τοιούτον απόκτημα και τοιαύτη πρόοδος δεν περιορίζεται εις ωρισμένον κύκλον προσώπων, αλλά γενικεύεται διά πάντας τους κατοίκους των επτά νήσων, των τε πόλεων, των προαστείων και της εξοχής. Το δε στάδιον της εκπαιδεύσεως, της προόδου και της τιμής, δέον να είναι ελεύθερον διά τε τον νεαρόν κάτοικον των πόλεων, των προαστείων και της εξοχής.

»Κατ’ ακολουθίαν η επιτροπή της Γενικής Διοικήσεως προτείνει εις την Γερουσίαν το ακόλουθον θέσπισμα:

27 Απριλίου 1803

Εν τη Γερουσία

Η Γερουσία αποδεχομένη τας επιζήλους και σώφρονας εισηγήσεις της Α. Εξοχότητος του πληρεξουσίου Κόμητος Ιππότου Μοτσενίγου, τας περιεχομένας εις την από 18) 30 π. Μαρτίου διακοίνωσίν του, δι’ ης συνιστά την ίδρυσιν δημοσίων σχολείων και διεξελθούσα την έκθεσιν της Γενικής Διοικήσεως σχετικήν προς το ζήτημα τούτο.

ΘΕΣΠΙΖΕΙ

Να διαταχθώσιν αι Κυβερνήσεις των επτά νήσων, όπως εντός του προ-

προσεχούς μηνός Μαΐου το βραδύτερον επιθεωρήσωσι τα κτίρια των κανονικών μονών, τον αριθμόν των μοναστηρίων και των μοναχών, τα μοναστηριακά εισοδήματα, ποίων εκ τούτων είναι προτιμητέα η κατάργησις, εις τρόπον ώστε, διατηρούμενης της εφημερίας του ναού, η συντήρησις των μοναχών ανατεθή εις άλλα διατηρητέα μοναστήρια. Των καταργουμένων να δημευθώσι τα κτήματα, όπως χρησιμοποιηθώσι προς σύστασιν και συντήρησιν σχολείων, ή, εάν συμφώνως προς τας τοπικάς συνθήκας των νήσων συμφέρει μάλλον η διατήρησις, να επιβαρυνθώσι διά διηνεκούς συνεισφοράς υπέρ της δημοσίας εκπαιδεύσεως.

Μετά την έρευναν ταύτην να αναφέρωσι περί της αποδόσεως των εισοδημάτων των μοναστηρίων και των δυνατών συνεισφορών υπέρ των ληφθησομένων μέτρων.

Είναι γνωστόν ότι εις άλλα κράτη κατηργήθησαν μοναστήρια ανδρών και γυναικών, τα δε κτήματα αυτών εδημεύθησαν και επωλήθησαν υπέρ διαφόρων δημοσίων αναγκών.

Εν τη προκειμένη περιπτώσει ουδέν αποξενούται, τα πάντα διατηρούνται και προς τιμήν της Εκκλησίας καθίστανται ωφέλιμοι και ικανοί όλοι οι νέοι, όλων των τάξεων, όπως υπηρετήσωσι την εκκλησίαν, το Κράτος, την οικογένειαν, ή την κοινωνίαν και προαγάγωσι τα φώτα διά να αναλάμψη η ε

κπαίδευσις, ήτις θα αποδώση λειτουργούς αξίους της φήμης του Έθνους και της Πολιτείας.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΓΕΩΡ. ΘΕΟΤΟΚΗΣ

Πρίγκιψ και Πρόεδρος

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΜΕΝΗΣ, Γερουσιαστής, ΜΑΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ΛΙΣΣΑΙΟΣ, Γερουσιαστής, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΑΦΦΕΑΣ, Γερουσιαστής, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟΣ, Γερουσιαστής, ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΑΡΑΝΤΖΗΣ, Γερουσιαστής, ΒΙΚΤΩΡ ΤΣΕΚΑΤΟΣ, Πάρεδρος, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΑΣΑΣ, Πάρεδρος, ΑΥΓΟΥΣΤ. ΧΑΛΙΚΙΟΠΟΥΛΟΣ, Γερουσιαστής, ΙΩΑΝΝ. ΒΕΛΙΑΝΙΤΗΣ, Γερουσιαστής, ΣΠΥΡ. ΣΟΥΝΔΙΑΣ, Πάρεδρος, ΦΡΑΓΚ. ΜΟΥΤΖΑΝ, Γερουσιαστής.

 4

Κατόπιν του ανωτέρω θεσπίσματος εμφανίζεται εις το προσκήνιον ο I. Καποδίστριας, ο οποίος προτείνει την σύστασιν σχολείου διά τους δημοσίους υπαλλήλους και υποδεικνύει το διδακτικόν προσωπικόν. Η Γερουσία αποδέχεται τας προτάσεις του Καποδίστρια.

Αρχείον Ιονίου Γερουσίας

Κιβώτιον 194, Αριθ. 145

All’eccellentissimo Senato

Il Segretario di Stato

Mancherei all’uffizio di cui il Governo mi ha onorato se in ora ch’egli si occupa della regolare sistemazione delle scuole normali non chiamasi la sua attenzione e le sue providenze intorno ai giovani settinsulari che servono tuttavia la Repubblica come assistenti nei vari dippartimenti del ministero e che col titolo di praticanti si lusingano di abilitarsi coi giornalieri loro travagli a divenire meritevoli di più importanti uffizi e di render alla patria più essenziali serviggi.

I nostri praticanti sentono come tutti gli altri giovani delle Sette isole il bisogno assoluto di una guida che conduca per diretti e regolari vie le facoltà del loro intendimento, ora che messe in giornaliero attrito dalla diversità degli oggetti che rapidamente colpiscono la nuda loro sensibilità cominciano a sviluparsi, cioè a rimarcare il bisogno di esser trattenute nel sentire, nel riflettere, nel confrontare, nel giudicare.

I nostri giovani praticanti la lingua italiana e la greca meccanicamente e per immitazione reclamano la necessità di conoscerle e di maneggiarle con discernimento [e] con regola.

Sono essi in mezzo alla società e sentono giornalmente parlare delle leggi che tener devono in armonia e reciproco accordo i suoi membri. Ma ignorano non pertanto i doveri sociali dell’uomo e del cittadino, né possono privi di queste conoscenze giustamente farsi un idea dell’uomo pubblico e de’suoi doveri verso la patria e del modo di esercitarli fruttuosamente. Quindi non possono proporsi un modello d’innanzi, cui mettersi in confronto, studiarsi ed uniformarsi, onde arrivare a quelli .... po ch’essi propongonsi ed in cui la Repubblica ansiosamente aspetta di vederli arrivati per accoglierli e farli suoi sostegni.

Finalmente l’arte non comune fra noi di scrivere con caratteri uniformemente armonici e con quel gusto di esatezza e precisione che previene favorevolmente intorno a chi la sa bene eseguire manca affatto. Ed i nostri giovani quasicchè esercitassero un arte per essi non familiare, scrivono